مقدمهای بر بیوتكنولوژی انتقال ژن در ماهی
یكی از زمینه های كه امروزه بیوتكنولوژیست ها روی آن تحقیق می كنند ایجاد گونه های ترانسژنیك است طبق تعریف ترانسژنیك موجودی است كه، دارای DNA نو تركیبی باشد به طوری كه در ژنوم آن موجود ژن نو تركیب بیان می شود بیان ژن خارجی یكی از جنبه های تولید ترانسژنیك و انتقال DNA به زاده های هدف بعدی می باشد در این زمینه تكنیك میكرواینجكش در انتقال ژن به تخم مه |
دسته بندی | علوم پزشکی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 473 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 55 |
پس از 14 روز پلاسمیدهای كامل را مشخص كردند. چوروت (Chourrout) و همكاران در سال 1986 روش فوق را بر روی قزل آلای قهوه ای رنگ به كار برند با توجه به وجود DNA خارجی همراه با ملكولهای DNA میزبان پیشنهاد شده كه این ژن به داخل ژنوم ماهی وارد شده است. محققان به ورش دستی یا از طریق هضم آنزیمی از جمله با تریپسن كوریون را برداشته و تزریق میكرواینجكشن انجام دادند. در همین سال اوزاتا (Ozata) ماهی كوچك مدوكا را به عنوان مدلی برای ترانسژنیك مطرح كرد. او پلاسمیدهای حاوی ژن كریستالین جوجه را به هسته تخم ها از طریق میكرواینجكشن وارد كرد. به علت كوریون سفت در تخم لقاح یافته تعدادی از ماهیان استفاده از میكرواینجكشن مشكل و مستلزم اتلاف وقت زیادی است. به همین منظور روشهایی جهت غلبه بر این مشكل به كار گرفته شده است. از جمله در سال 1988 بریم(Brem) و همكاران ژن هورمون رشد انسان را به كمك وكتور مناسب از طریق میكروپیل به صفحه زایای تخم های تیلاپیا تزریق كردند و رشد بچه ماهیان طی 90 روز بررسی شد. مشابه این تحقیق توسط فلت چر (Fletcher) و همكاران در همین سال بر روی ماهی آزاد اتلانتیك انجام شد. همچنین تكنیكهای دیگر شامل الكتروپورشن (Electroporation) شلیك ذرات ژن Shatagun بر روی تخمك و طراحی لیپوزوم جهت ورود به زرده تخم انجام شده است. میكر واینجكشن نیاز به مهارت زیادی دارد و از طرفی سرعت آن كم و هزینه و تجهیزات آن زیاد است و مستلزم زحمات و زمان زیادی برای ایجاد تعداد زیادی از ما هیان ترانسژنیك است علاوه بر این از دیگر مشكلات آن این است كه در تخم های القاح یافته اغلب ماهیان هسته به وسیله میكرسكوپ قابل روئیت نیست بنابراین DNA را به سیتو پلاسم تزریق می كنند.
در مجموعه تحقیقات انجام شده، میزان باقی ماندگی جنین هایی كه مورد تزریق قرار گرفته اند بین 50 تا 80 درصد گزارش شده است. و كارآیی میزان بیان ژن بین 3 تا 70 درصد بوده است. باقی ماندگی جنین ها و كارایی بیان ژن وابسته به فاكتورهایی نظیر سیستم بافری، غلظت DNA و روش های مورد استفاده در تزریق می باشد. لذا در مراحل بعدی غلبه بر این مشكلات مورد توجه قرار گرفت به طوری كه ضمن ساده كردن تكنك و كم كردن هزینه ها كارآیی را افزایش می دهند تا در عمل بتوان در تكنولوژی تكثیر و پرورش آبزیان تعداد زیادی از ماهیان ترانسژنیك را ایجاد كرد. بنابراین روش استفاده از اسپرم جهت انتقال ژن مطرح شد.