بررسی شیوع افسردگی پس از زایمان در مادران مراجعه كننده به درمانگاه زنان

استروژن هم مانند CRF، تولید گیرنده‌های اكسی توسین را در رحم تحریك می‌كند. با این توصیف، با افت سطح پروژسترون در نزدیكی ترم، استروژن موجب انقباض رحم می‌شود. كشش مكانیكی (مثلاً در حاملگی دوقلو یا پلی هیدرآمنیوس) انقباضات رحمی را افزایش می‌دهد. با شروع زایمان، چندین قوس فیدبكی مثبت وارد عمل می‌شوند. برای نمونه، انقباضات رحمی موجب كشش سرویكس شده و این كشش خود باعث تحریك انقباض رفلكسی رحم و رانده شدن سرجنین به سمت سرویكس می‌شود و چرخه ادامه می‌یابد.

• پیشرفت زایمان

برای فهم بالینی بهتر، زایمان به سه مرحله تقسیم می‌شود و هریك از این مراحل دارای زمان استانداردی است كه برگرفته از مطالعات و یافته‌های فریدمن می‌باشد. استفاده از یك منحنی گرافیكی زایمان (پارتوگرام[1] یا منحنی فریدمن)، به مراقبت‌های زایمانی كمك فراوانی می‌كند.

مرحلة اول زایمان با آغاز انقباضات رحمی منظم شروع شده و با اتساع كامل سرویكس پایان می‌یابد. مرحلة اول خود به سه فاز تقسیم می‌شود: ‌فاز نهفته[2] ، فاز فعال و فاز افت سرعت[3] . در جریان فاز نهفته، انقباضات به صورت پیشرونده قوی‌تر،  طولانی‌تر، مكرر‌تر و هماهنگ‌تر می‌شوند. احساس ناراحتی مادر می‌تواند جزئی یا شدید باشد.

اگر فاز نهفته در زنان نولی پار از 20 ساعت و در زنان مولتی پاراز 14 ساعت تجاوز نماید، طول كشیده محسوب می‌گردد. در فاز فعال زنان نولی پار، اتساع سرویكس از cm4-3 شروع می‌شود و در نتیجة انقباضات قوی و منظم (هر 2 تا 3 دقیقه) با اتساع كامل سرویكس (cm 10) پایان می‌یابد. این مرحلة زایمان خیلی دردناك است.  بدون بی‌حسی اپی دورال حداقل میزان اتساع، 2/1 تا 5/1 سانتیمتر در ساعت است. با بی حسی اپی دورال سرعت اتساع آهسته تر می‌شود. طی فاز فعال، درجات مختلفیاز نزول سرجنین به داخل لگن مادر رخ می‌دهد.

نكته : طول فاز فعال قابل پیش ‌بینی‌تر است : 5 ساعت در زنان نولی پار و 2 ساعت در مولتی پارها.