عبادت

امتیاز فطرت بر عادت آنست كه مكان و زمان ,جنس و نژاد و سن و سال در آن تاثیری ندارد و هر انسانی از آن جهت كه انسان است آنرا دارا می باشد ,مانند علاقه به فرزند كه اختصاص به منطقه و نژاد خاصی ندارد و هر انسانی فرزندش را دوست میدارد .اما مسائلی مانند شكل و فرم لباس یا غذا از باب عادت است و در مكانها و زمانهای مختلف ,متفاوت است.در بعضی مناطق,چیزی مرسوم است كه در جاهای دیگر مرسوم نیست .

عبادت و پرستش نیز یكی از امور فطری است و لذا قدیمی ترین,زیبا ترین و محكم ترین آثار ساختمانی بشر ,مربوط به معبدها ,بتكده ها و آتشكده هاست.

البته در شكل و شیوه پرستشها تفاوتهای زیادی دیده می شود.یكی تفاوت در معبودها كه از ستایش سنگ و چوب و بتها گرفته تا خدای عزیز,ویكی در شكل و شیوه عبادت كه از رقص و پای كوبی گرفته تا عمیق ترین و لطیفترین مناجاتهای اولیاء خدا تغییر می كند.

هدف انبیاء نیز ایجاد روح پرستش در انسان نبوده است بلكه اصلاح پرستش در ورد شخص معبود و شكل عبادت است .

هنرها و هزینه های سنگینی كه در ساختمان كلیساها,كنیسه ها , معابد هندوها و مساجد مصرف می شود ,مقدس شمردن پرچم ,وطن و قهرمانان ملی, عشق ورزیدن به كمالات و ارزشها ,ستایش و جان فشانی به خاطر افراد و یا حتی اشیاء ,همه و همه جلوه هایی از روح پرستش در وجود آدمی است .

انها هم كه خدارا پرستش نمی كنند یا مال و مقام یا هسر و فرزند یا مدرك و مكتب و راه و روش خود را میپرستند و در راه آن تا مرز جانفشانی و   دلباخته گی پیش می رود و هستی خود را فدای معبودشان میسازد.پرستش در انسان یك ریشه عمیق فطری دارد گرچه انسان خود ازآن غافل باشد,به قول مولوی:

همچومیل كودكان با مادران                          سر میل خود نداند در لبان

خداوند حكیم هر میل و غریزه ای را در انسان قرار داده وسیله ارضاءو تامین آنرا نیز در خارج ایجاد كرده است .اگر تشنگی در انسان پیدا میشود آب آفریده و اگر گشنگی است خدا خلق كرده است .