سازمان ملل و نقش آن در مسائل مختلف

ماده 100 منشور در خصوص استقلال عمل اعضا از كشورشان می‌باشد. این ماده بیان می دارد كه: «دبیر كل و كارمندان ملل متحد در انجام وظایف خود از هیچ دولت یا مقام خارج از سازمان كسب دستور نخواهند كرد و دستوراتی را نخواهند پذیرفت. آنان فقط مسئول سازمان هستند و از هر عملی كه مناقی موقعیتشان بعنوان مامورین رسمی بین المللی باشد خودداری خواهند كرد...»

بدین ترتیب دبیر كل سازمان شخصی مستقل است كه در اجرای وظایفش منابع ملی خود را در نظر نخواهد گرفت. بالاترین مقام سازمان به معنای با نفوذترین كارمندان می‌باشد. به عالیترین رتبه و مدیریت را دارا می‌باشد. بنابراین از روی انتظاراتی به مراتب بالاتر می‌رود. هرگاه كه بحرانی در جهان اتفاق می‌افتد، چشمها به دبیر كل سازمان ملل دوخته و امیدها به وی بسته می‌شود.

كورت والدهالم دبیر كل اسبق سازمان ملل در این رابطه گفته است:

(تحرك و توانایی سازمان ملل برای رفع درگیری‌ها تا حد زیادی به كاردانی دبیر كل و همكارانش بستگی دارد. دبیر كل می تواند جریانات سیاسی را به سویی هدایت كند كه از بروز درگیری‌ها جلوگیری كند و برای پاره ای از مسائل راه حلهای صلح آمیزی ارائه نماید. زیرا برای مشكل‌‌ترین مسائل هم می‌توان در نهایت به تضمینی همگانی دست یافت. این امور می‌تواند مهمترین وظایف بن باشد)[1]

در واقع می‌توان گفت حساس‌ترین تست در سازمان ملل متحد، مقام دبیر كل سازمان می‌باشد سیاستهای دبیر كل در تمام سازمان اجرا می‌گردد و تمام اركان سازمان علوم به رعایت آن می‌باشند، قسمت دوم ماده 100 منشور نیز به همین موضوع اختصاص یافته و مربوط به كروم تبعیت اركان و اعضاء از دستورات دبیر كل می‌باشد.

مبحث اول اشغال فلسطین و خاویر برزدوكوئیار انجمن دبیر كل سازمان ملل)

واوهایم در مورد كسالت اوتانت (سومین دبیر كل سازمان ملل) در كتاب خاطراتش هنگام توضیح جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل كه در سال 1976 و در زمان دبیر كلی وی روی داد اظهارات نظر می‌‌كند كه:

(بی‌تردید كلی از شكست خوردگان جنگ شش روزه، سازمان ملل متحد بود كه

گروه‌های صلح آن در فاصله بین سالهای 1956 تا 1966 بین قوای اسراییل و مصر حائل بودند بر اثر شار رئیس جمهور مصر،  جمال عبد الناظر، دبیر كل پیش از من، اوتانت، این نیروهای صلح را در مه 1967 فرا خواند.