اهمیت و كاربرد كند كننده‌های رشد گیاهی در كشاورزی

2-كاهش ارتفاع گیاهان زینتی از قبیل داوودی. بنت القنسول و سوین. از نظر تجاری، ارتفاع گیاه گلدار زینتی به طور مطلوب.40-35 سانتی متر است، در صورتی كه ارتفاع طبیعی آنها به یك متر یا بیشتر می رسد. مصرف مواد كند كننده  رشد روی برگ ها یا در خاك وقتی گیاه جوان است، تأثیر روی اندازه گل ندارد ولی منجر به ساقه خیلی كوتاه می شود.اشرفی«cireopsis verticillata »از گیاهان چند ساله است كه برا ی گلدهی به فتو پریودهای طولانی بالاتر از 14 ساعت احتیاج دارد.اشرفی در لدانهای كوچك تحت شرایط گلخانه، خیلی دراز می شود. طی آزمایشی دوكند كننده رشد یعنی دامینزید (الار.اس ای دی اچ ، بی-ناین،بی-995،بی-9ای)[1] وفلور پریمیدول (كاتلس)[2] ، بهترین كند كننده ها برای ایجاد بازارپسندی در این گیاه تشخیص داده شدند.

3-كنترل رشد درختچه ها: این امر مخصوصاً در طول جاده ها حتی اگر گیاهان كشت شده تزئینی باشند و در زیر كابل های فشار قوی مهم است.پاشیدن مواد كند كننده رشد بعد از باز شدن جوانه ولی قبل از طویل شدن ساقه منتهی به همان تعداد برگ می شود لی ساقه كوتاه، كوتاه می ماند و نیاز به هرس كردن كاهش می یابد.

4-اثرت ویژه روی كمیت، كیفیت یا رسیدن میوه: انواع زیادی از این اثرات مواد كند كننده رشد ملاحظه شده است. پژوهش ها نشان می دهند كه مصرف آلار(بیشترین مصرف را در باغبانی دارد) بر روی درختانی مانند انجیر، گلابی و بعضی از انواع سیب كه میوه های نرم تولید می كنند كه ترابری (حمل و نقل)آنها دشوار است،باعث می شود كه میوه رسیده بدون آنكه فرایندهای رسیدنش آسیبی ببیند، از بافت محكم تری برخوردار شود و قابلیت نگهداری و حمل و نقل آن افزوده گردد. برای میوه های هسته دار (مانند هلو، گیلاس و آلبالو)، مصرف آلار با غلظت های 8-2 در هزار، در اوایل تابستان باعث می شود كه رسیدن میوه از سوئی 14-6روز زودتر انجام می شود و از سوئی دیگر یكنواخت گردد از اثرات بسیار مهم محلول پاشی آلار(پس از شكفتن گل ها) بر گیاهانی مانند گوجه  فرنگی و انگور، بالا رفتن تعداد میوه های تشكیل شده می باشد. غلظت محلولی كه بدین منظور به كار برده می شود،بر حسب نوع گیاه،5%الی 5/2در هزار است كه گاهی تعداد میوه های بعضی از ارقام انگور به راحتی به 2 برابر تعداد میوه گیاهان شاهد می رساند. همچنین، سایكوسل باعث افزایش عملكرد در سیب و گلابی می شود و این عمدتاً به دلیل كاهش دادن ریزش میوه می باشد.

5- افزایش مقاومت در برابر تنش های محیطی: بسیاری از گیاهان باغی و زراعی كه با مواد كند كننده رشد محلول پاشی شده اند، در برابر تنش های محیطی مقاومت بیشتری نشان داده اند. آزمایشات زیادی در مورد كند كننده های رشد گیاهی تا به حال انجام گرفته است. در آزمایشی واكنش های نهال های اوكالیپتوس(eucayptus nitens)  را به سه كند كننده رشد سایكوسل، پاكلوبوترازول(بنزی)[3] و پروهگزادیون[4] كلسیم مورد بررسی قرار دارند. پاكلوبوترازول بالاترین تاثیر را در كاهش رشد و نسبت های GA₂₀ و GA₁  داشت و سپس سایكوسل و پروهگزادیون دارای كمترین تاثیر بودند. هیچ كدام از این كند كننده ها در تحریك گل تاثیر نداشتند.

طی آزمایشی كه نهالهای نوئل(picea martana)20هفته ای مورد بررسی قرار گرفتند. ریشه نهال ها با 60میلی گرم پاكلوبوترازول خیسانده شد و نهال ها در معرض دمای 22 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. رشد نهالهای نوئل كه با پاكلو بوترازول تیمار شده بودند حدود 30 درصد كاهش یافت، اما میانگین وزن خشك برگ های سوزنی این نهال ها 90 درصد سنگین از برگ های تیمار نشده بود. میزان كلروفیل و كار تنوئیدها به طور معنی داری در نهال های تیمار شده بالاتر بودند.