عدل جاویدان

دومین مرحله، اجرای قوانین عادله است كه از نظر اهمیت، كمتر از مرحله نخستین نیست. چون قانون صحیح اگر به طور صحیح اجرا نشود، نقض غرض از قانون خواهد بود. قانون بایستی به طور طبیعی اجرا شود و مقداری از خود مردم به درستی به صحت آن پایبند باشند و اجرا كنند.

قانونی را كه مردم صحت آن را نفهمند، به درد اجرا نمی‌خورد و عدلی كه با فشار اجرا شود و با زور و قلدری پیاده گردد، عدل نخواهد بود.

زور و قلدری، با عدف منافات دارد؛ چون از ظلم و ستم جدا نیست. مردم، بایستی بفهمند كه قانون چیست و قانونگذار كیست و سود قانون چه خواهد بود. در این صورت، خودشان مجری قانون خواهند بود.

نیكمردان بایستی بكوشند كه زمینه را برای اقامه قسط، و عدل جاویدان آماده سازند. چون همانطور كه در اغاز سخن یاد شد،در راه امید، باید كوشید تا بدان رسید؛ آن هم امیدی بزرگ كه سرنوشت جهان را برای همیشه دگرگون خواهد ساخت. آماده كردن زمینه، عبارت است از بیدار كردن مردم و هشیار ساختن آن به حقایق و وقایع با رفتار و كردار، نه آن كه با سخن دم از عدل بزنیم و در كردار،ظالمانه رفتار كنیم و در ویترین عدل را نشان دهیم و در درون، آتش ظلم را برافروزیم و هدف عدل را مبرر برای وسیله ظلم ادعا كنیم.

عدل موبد روزی به دست برگزیده حق اجرا خواهد شد و رنج و كوشش انبیا، بالاخره به ثمر خواهد رسید.

آماده ساختن زمینه، می‌تواند تسریع در ظهور برگزیده حق داشته باشد. مجری عدل همگانی، كسی است كه برگزیده خدا باشد و بداند كه انبیا برای چه آمده اند و چه كرده‌اند و چه خواسته‌اند و خدا آنها را برای چه فرستاده است. او بایستی از نظر دانش و بینش، بر بشر برتری داشته باشد. گذشته از علوم الهی، از دانش طبیعی بشر آگاه باشد. عمرا دزار كرده و تجاربی بسیار اندوخته باشد. دوران‌های بسیاری از تاریخ بشر آگاه باشند. با هزاران گونه از مردم روبه‌رو شده ، از اخلاق و اطوار و احوال و روحیات خلق جهان، با خبر گردیده باشد.

جنگ‌ها و صلح‌ها دیده، مقاومت‌ها و پایداریها، شكست‌هاو پیروزیها، تسلیم‌ها و طغیان‌ها، از برابر چشمش گذشته باشد و كیفیت اجرای عدل موبد جهانی را در همه زمان‌ها و نقاط مختلف جهان،در كشورهای بزرگ و كوچك و ملت های گوناگون عالم، در نظر بگیرد.