عمل آوری علوفه برای گاوداری گوشتی (علوم تغذیه دامی)

در ضمن استفاده از نژادهایی مثل شاروله و لیموزین كه دیر به بلوغ جنسی رسیده و قادرند بدون افزایش سن با توانایی بالای افزایش  وزن روزانه، در یك ژریم غذایی مناسب، به وزن كشتار مطلوب با تجمع درصد چربی پایین‌تری در لاشه برسند، روش دیگری است كه می‌تواند مورد مطالعه قرار گیرد. علاوه بر این ، شواهد نشان می‌دهد كه اتخاذ تكنولوژی‌ای كه منتج به عملكرد فیزیكی در دام ( استفاده از علوفه ارزان تر و افزایش وزن بالاتر) شود سودمندتر از روش خرید و فروش تنهای دام است ( روشی كه توجه بیشتری به مساله قیمت خرید و افزایش دام كمتری به هزینه های تغذیه دام می‌كند) براین اساس هزینه های تغذیه ای پایین تر( كه در اثر استفاده كمتر از مواد متراكم حاصل گردید ) وزن زنده بالاتر دام در هنگام فروش دلیل اصلی بدست آوردن امتیاز بالاتر از متوسط جامعه در سه نمونه  از گاوداریهای موفق در انگلستان بوده است.

مهمترین اصل بیولوژیكی ، رسیدن حیوان در فاصله زمانی مشخص به وزن مناسب و قابل كشتار است برای داشتن افزایش وزن، قطعاً باید مصرف خوراك توسط دام از حالت نگهداری بیشتر باشد. روشهایی تولید گوشت گاو معمولاً با شرایط بیولوژیكی و اقتصادی دامداری ارتباط دارند و این روشها به بخشهایی كه معمولاً با سن  دام در موقع كشتار مرتبط است تقسیم می‌شوند. در بیشتر روشهای تولید گوشت، استفاده از علوفه ذخیره شده معمول است برای مثال، در مزارع پروار بندی ، تغذیه گوساله‌ها معمولاً‌با استفاده از سیلوی ذرت همراه با كنسانتره، متشكل از غلات و مكمل‌های پروتینی و مواد دیگر انجام می شود تا این حیوانات در سن 15 ماهگی كاملاً پروار شوند.