• بهرحال، تا دسامبر 2002 سرمایه گذاری صنعت با 2/8 درصد به 391 میلیارد دلار كاهش یافت، كه معمولا بخاطر بی ثباتی بازار در طول سال این اولین باری است از سال 1981 كه سرمایه گذاری در صنعت در مقایسه با سالهای قبل كاهش داشته است.
• سهم سرمایه گذاری های خارجی (ثابت) در طول دهه 1990 افزایش یافته، افزایش (رشد) از 17 درصد كل دارایی ها در سال 1990 به 34 درصد در سال 2001 . به هر حال، فروش كمتر و نرخ بازخرید بالاتر در سال 2002 بخصوص در سهام سرمایه گذاران خارجی سهم سرمایه گذاری را خارجی 30 درصد كاهش داده است.
• در دسامبر 2002 ، 75 شركت مدیریت سرمایه گذاری وجود داشت كه در كانادا متصدی بودند (مدیریت می كردند ) ، پایین تر و كمتر از 80 تا ی سال قبل. سهم بازار 10 شركت سرمایه گذاری دو طرفه (از سرمایه ) 7 درصد در بین (فاصله ) سال 1992 تا سال 2002 افزایش یافت، كه در پایان سال 2002 73 درصد كل سرمایه محاسبه شد. این صنعت همچنین شامل 111 شركت دلال مشغول فروش سرمایه گذاری دو طرفه بود. در كل، این صنعت در حدود 000/90 فرد را در سال 2001 استخدام كرده است.
• سه نوع اصلی دو طرفه عبارتند از : سرمایه گذاری در بازار پول سرمایه گذاری درآمد ، سرمایه گذاری در سهام در سال 2002، 956 و 1 سرمایه گذاری دو طرفه وجود داشت،‌در كانادا فروخته شدند، كه بر 53 میلیون حساب سهامداران شركت سرمایه گذاری نظارت داشتند.
• صنعت می تواند بطور كلی به تولید كنندة سرمایه گذرای و توزیع كننده تقسیم می شود، اگر چه بانكها ، اتحادیه های اعتباری و ادارات دولتی در هر دو بخش (جنبه) صنعت درگیر هستند.
• تولیدكنندگان و توزیع كنندگان از سه دسته و طبقه اصلی دستمزد (حق الزحمه) ، كسب درآمد می كنند: دستمزدهای (حق الزحمه های ) مدیریت (برای مدیریت سرمایه پرداخت می شود)، دستمزدهای (حق الزحمه های ) فروش (برای خرید و فروش واحدهای سرمایه گذاری پرداخت می شود) و دستمزدهای (حق الزحمه های) خاص (برای هزینه های اداری ویژه و خاص پرداخت می شود).
• قوانین اوراق بهادار (ایالتی و محلی بر صنعت سرمایه گذاری دو طرفه ناظر است. همچنین وجود دارد، یك خود تنظیمی وسیع (مقررات وسیع) توسط كمیسیون دلالان سرمایه گذاری كانادا IDA ) كمیسیون دلالان سرمایه گذاری دو طرفه كانادا و بازار خدمات قانونی و منظم. یك سازمان غیر انتفاعی و ملی كه مشتركاً به بورس تورنتو(ISX) و IDA تعلق دارد.

مقدمه

صنعت سرمایه گذاری دو طرفه، یكی از سریع ترین اجزای رشد یافته بخش خدمات مالی در دهه 1990 بود، با سرمایه تحت نظر مدیریت، از 25 میلیارد دلار در دسامبر 1990 به 426 میلیارد دلار در دسامبر 2001 بایت افزایش و رشد 1700 درصدی افزایش یافت. بهر حال در دسامبر 2002 ، سرمایه صنعت به 391 میلیارد دلار، پایین تر و كمتر از 2/8 درصد از سال گذشته كاهش یافت. این سرمایه در 1956 سرمایه دو طرفه مختلف و در بیش از 53 میلیون حساب سهامداران شركت سرمایه گذاری گذاشته شدند، اداره می شوند. (ببینید نمودار 1).

نمودار 1 . سرمایه تحت مدیریت و تعداد حسابهای سهامداران شركت سرمایه گذاری

تحلیل گران صنعت، رشد خارق العاده دردهه 1990 را به فاكتورهای مختلف نسبت داده اند. اول، ورود بانكها به بازار سرمایه گذاری دو طرفه، كه اینها محصولات سرمایه گذاری را در بین مشتریان معمولی دارای وجهه ملی كرده اند،‌بخصوص، چون آنها به آسانی توسط شعب بانك توزیع می شوند. دوم ، مسن شدن جمعیت مانند جمعیت انفجار زاد و ولد كه نزدیك می شود به بازنشستگی، تركیب شده با افزایش انتظارات زندگی كه این محبوبیت سرمایه گذاری دو طرفه را بعنوان یك وسیله خصوصی پس انداز كردن سرمایه كافی برای بازنشستگی افزایش داده است. سوم، دهه 1990 ، بطور كلی ، سالهای كمترین نرخ سود و بازارهای با ارزش خالص زیاد بود. كمترین نرخ سود بمعنی كمترین نرخ بازده پس انداز وسایل نقلیه سنتی مثل اسناد و پروانه های سرمایه گذاری گارانتی شده مقایسه می شود با بالاترین نرخ بازده موجود در بازار با ارزش خالص ویژه سرانجام، سرمایه گذاری دو طرفه، مدیریت حرفه ای و تنوع در هزینه كمی پیشنهاد می كند، یك سود ویژه (مزیت ویژه) را برای سرمایه گذاران كوچك.

ساختار صنعت

سرمایه دو طرفه یك شركت یا تراستی است كه ایجاد پول می كند از طریق فروش سهام یا واحدهای سرمایه گذاری دو طرفه به تعداد زیادی سرمایه گذار. در عوض، برای سرمایه گذاری كردن پولها، سرمایه گذاران سهام یا واحدهایی را دریافت می كنند كه نسبت سهم آنها را در طبقه بندی سرمایه ها سرمایه گذاری شده نشان می دهد. تراستها، كه تشكیل شدند از اكثریت (شركت های سرمایه گذاری دو طرفه، اهداف سرمایه گذاری ، سیاست سرمایه گذاری ،‌تیم مدیریت، توزیع كننده و نماینده را تدوین و تعیین می كند. سهامداران شركت سرمایه گذاری همچنین ممكن است حق رأی داشته باشند طبق موافقتنامه تراست و باید جلساتی را تشكیل داد تا چیزهایی مثل تغییرات در اهداف اساسی سرمایه گذاری یا تغییر مدیر یا حسابرس سرمایه گذاری را تصویب كنند. شركت های سرمایه گذای دو طرفه مدیران حرفه ای را استخدام می كنند تا پول را در چنین راهی سرمایه گذاری كنند بطوریكه به اهداف معین برسند،‌مانند اهداف و سودهای سرمایه گذاری، نقدینگی یا ریسك پایین. سرمایه گذاری دو طرفه، وسایل سرمایه گذاری نقدی بالا هستند، كه به معنی این است كه سرمایه گذاری جدید می توانند واحدها با سهام را در هر زمانی بخرند، و سرمایه گذاران كنونی می توانند واحدها یا سهام را در هر زمانی كه بر پایه ارزش جاری بازار سرمایه گذاری سهام (ارزش خالص سرمایه برای هر سهم) بازخرید كنند، به شرط محدودیت هایی صنعت سرمایه گذاری دو طرفه می توانند به ایجاد كنندة سرمایه گذاری و توزیع كنندگان تقسیم شود، اگر چه تعدادی شركت هستند كه درگیر بخش تجارت هستند مخصوصاً بانكها، اتحادیه های اعتباری و ادارات دولتی، عمومی، شركتها منحصراً در تولید سرمایه گذاری دو طرفه درگیر هستند، تمایل دارند به توزیع سرمایه خود از طریق مشاوران سرمایه گذاری ، برنامه ریزان مالی،‌دلالان سرمایه گذاری دو طرفه و نمایندگان بیمه زندگی، در حالیكه بانكها، اتحادیه های اعتباری و ادارات محصولات سرمایه گذاری خود را از طریق شبكه های خرده فروش خود مثل دلالان پست هوایی، توزیع می كنند.

از آنجاییكه سود دارای نقش اطلاعاتی در جهت تبدیل باورهای موجود در آینده و میزان توانایی شركت در برابر سهامداران و بستانكاران می باشد. بنابراین رابطه بین سودهای گذشته و آتی و تفاوت بین آنها و پی بردن به عوامل ایجاد تغییرات سود و چگونگی ارتباط آن با سایر صورتهای مالی و بالاخص ترازنامه و احكام آن می تواند بسیار مورد توجه و مهم باشد.

بكارگیری اطلاعات مندرج در صورتهای مالی در جهت تصمیم گیری بدون تجزیه و تحلیل آنها مفید نمی باشد و می تواند نتیجه معكوس داشته باشد و استفاده كننده از آن را گمراه سازد، لذا تجزیه و تحلیل صورتهای مالی و بسط و گسترش و ابداع فنونهای مرتبط با آن از اهمیت زیادی برخوردار است و اكثر تصمیم گیریهای مدیران و سرمایه‌گذاران و سهامداران حرفه ای و سایر استفاده كنندگان از صورتهای ملی بسته به میزان شناخت و آشنایی به فنون تجزیه و تحلیل براساس نتایج حاصل از این فنون گرفته می شود.

هدف از تجزیه و تحلیل صورتهای مالی از یك سو ارزیابی عملكرد گذشته یك واحد تجاری و از طرفی فراهم آوردن اطلاعات و روشهای مناسب در جهت برنامه ریزی برای رسیدن به اهداف آتی واحد تجاری می‌باشد. از این رو تلاشها و تحقیقات فراوانی در جهت تجزیه و تحلیل صورتهای مالی برای پیش بینی وضعیت آتی شركتها صورت پذیرفته و تكنیكهای متفاوتی برای این تجزیه و تحلیل ها ابداع گردیده است.

از جمله هنری شیل[1] در سال 1969 میلادی روش جدید برای تحلیل صورتهای مالی با نهاد. این روش كه براساس مفاهیم تئوری اطلاعات[2] پایه گذاری شده است روند تغییرات تركیب اقلام ترازنامه را بوسیله فرمول آنتروپی شانون[3]مورد بررسی قرار داد و بجای تكنیكهای مرسوم كه رابطه اقلام ترازنامه را بطور جداگانه (نسبتهای مالی) با یكدیگر مطالعه می‌كنند. رابطه تركیب اقلام ترازنامه را مورد برسی و تحقیق قرار می‌دهد.