تاریخچه زندگی افلاطون

فهرست:

1ـ تاریخچه زندگی افلاطون

2ـ منابع عقاید و تاثیرات آن در افلاطون

3ـ مدینه فاضله افلاطون

4ـ نظریه مثل افلاطون

5ـ نظریه افلاطون دربارة بقاء روح

6ـ جهانشناسی افلاطون

 منابع عقاید و تاثیرات آن در افلاطون :

كسانی كه بیشتر در افلاطون اثر داشتند هم چون؛ فیثاقورس، یارمنیدس، هراكلیتوس و سقراط بودند. افلاطون عناصر اورفئوس فلسفه خود را (به واسطه سقراط یا هر كس دیگر) از فیثاقورس گرفت، كه شامل جنبه دینی اعتقاد به بقای روح، تعلق خاطر به دنیای دیگر، لحن روحانی، تشبیه جهان به غار و نیز اقدامی كه افلاطون برای ریاضیات قائل است و آمیختگی تعلق و اشراق كه در نظریات او دیده می شود هم نتیجه نفوذ فیثاقورس است.

افلاطون این اعتقاد را از پارمندیس گرفت كه واقعید ابدی و مستقل از زمان است و دیگر اینكه بنا بر براهن منطقی تغییر امری موهوم است.

از هراكلیتوس از نظریه منفی را گرفت كه در جهان محسوس هیچ چیزی پایدار نیست. تركیب این با اعتقاد پارمندیس منجر به این نتیجه شد كه حصول معرفت از راه حواس امكان ندارد و بلكه باید به وسیله عقل بدان رسید. از نظریه احتمال دارد كه افلاطون اشتغال خاطر به مسائل اخلاقی و تمایل به توجیه نمایی جهان، به جای توجیه مكانیكی آن را از او به ارث برده باشد. خوبیها بر فكر افلاطون بیش از فلسفه پیش از سقراط تسلط دارند و مشكل است این امر را نتیجه نفوذ سقراط بدانیم.

مدینه فاضله افلاطون :

جمهوری، مهمترین رساله افلاطون می باشد، كه به طور كلی از سه بخش تشكیل می‌شود، بخش نخست كه مربوط است به وصف یك جامعه  مطلوب اشتراكی (اواخر كتاب پنجم)، بخش دوم صرف تعریف كلمه حكیم، یا (فیلسوف) شده است در كتابهای ششم و هفتم كه یكی از نتیجه های مهم افلاطون این است كه حكام باید حكم باشد. بخش سوم بحث در مورد انواع مختلف دولتهای واقعی  و ذكر معایب و محاسن آنها می باشد. فرض ظاهری كتاب «جمهوری» تعریف عدالت می باشد. در همان مراحل اولیه بحث افلاطون تشخیص می‌دهد كه چون مشاهده قضایا به مقیاس بزرگتر آسانتر از مقیاس كوچك است پس بهتر است به جای آنكه ببینیم چه چیزهایی فرد عادل را به وجود می آورد و به تحقیق این امر بپردازیم كه چه عوامل یك دولت عادل را به وجود می آورد و چون عدالت از جمله مهمترین صفات دولت است نخست چیزهای دولتی وصف شود و سپس مشخص شود كدامیك از كمالات  آن دولت را باید عدالت نامید. پس نخست مدینه فاضله افلاطون را طور كلی آن تصور می‌كنیم: افلاطون چنین شروع می‌كند كه نخست افراد جامعه باید به سه گروه و طبقه تقسیم شوند: عوام الناس (مردم عادی)  سربازان،‌ سرپرستان. فقط طبقه سرپرستان باید قدرت سپاس داشته باشند و تعداد آنها نیز در دو طبقه دیگر كمتر باید باشد. این افراد باید توسط شخص قانونگزاری انتخاب شوند و سپس به صورت وراثت جانشین یكدیگر شوند، ولی می توان به صورت استثنا كودكی مستعد را از طبقات پست تر ارتقاء دارد و برعكس كودك نابابی را از طبقه بالاتر تنزیل دارد. به نظر افلاطون مشكل این است كه چگونه محرز سازد كه سرپرستان مقصود قانونگزار را جامعه عمل می پوشانند. برای این مقصود، او پیشنهادهای گوناگون تربیتی، اقتصادی، بیولوژیكی و دینی دارد. بیش نظر افلاطون در خصوص سرپرستان است كه پیشنهاد ها در مورد آنها انجام شود. نخستین امری كه باید بدان پرداخته شود تعلیم و تعلم است. و آن به دو بخش تقسیم می شود: ورزش و موسیقی معنی این دو كلمه به نظر افلاطون بسیار وسیعتر از معنی امروزه آن است. موسیقی قلمرو فنون و هنرها را شامل می شود و به ورزش، آنچه را به تربیت و شایستگی و سلامت آن راجع است در بر می گیرد. معنی موسیقی تقریباً به وسعت معنایی است كه ما از كلمه فرهنگ داریم. فرهنگ باید توجه این باشد كه افراد را نجیب بار بیاورد.