در آن زمان جامعة بین الملل نیاز به حفظ میراث فرهنگی در زمان جنگ را تأیید نمود. كنوانسیون لاهه پیرامون حفظ مایملك فرهنگی در واقعة جنگ مسلحانه (1954)[1] (كنوانسیون لاهه 1954) به همراه پروتكل های آن[2] و پروتكل‌های سال 1977 به كنوانسیون ژنو[3]، چهارچوب مدونی را فراهم می نماید. همانگونه كه مشاهده می‌شود، در قسمت دیگری از قرن بیستم این قوانین با پیشرفتهای اخیر واقع در سال 2003 [4] به كندی تقویت شد. به هر حال ، علیرغم قوانین شدید و متعادل بین المللی به خصوص خطاب به حفظ آن، ضرر و زیانهای وارده به میراث فرهنگی ادامه یافت.
 

در جنگهای اخیر یوگسلاوی[5] سابق و عراق[6] باز هم میراث فرهنگی به غارت رفت و فاجعة فرهنگی نیز در افغانستان[7] رخ داد. واضح است كه جنگ باز هم بی ثباتیهای بسیاری را در بر می گیرد و بدون شك كشمكش انسانی و فعالیت نظامی ادامه می یابد. این امر منجر به تمركز شدید بر كارآیی قوانین بین المللی و توانایی آنها برای حفظ میراث فرهنگی گرانبهای ما می گردد.

این مقاله تاریخچه حفظ میراث فرهنگی بین المللی را بیان می نماید و به ارائه جزئیات ویژگیهای خاص روی حفظ این میراث در زمان جنگ مسلحانه به همراه اریابی اثر آنها میپردازد.

میراث فرهنگی میتواند شامل اشیاء منقول و غیرمنقول ، ملموس یا غیرملموسی همچون ساختمان و مجسمة یادبود، اثر و مجموعه های هنری.‌كتاب و دست خط ، بقایا و بسیاری اقلام دیگر باشد. در زمان صلح میراث فرهنگی به واسطة كنوانسیون 1972 یونسكو با مضمون محافظت از میراث طبیعی و فرهنگی جهان (WHC)[8] و كنوانسیون یونسكو با مضمون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس (2003) حفظ می گردد[9]. به هر حال این میراث نیز طی هرگونه حملة مسلحانه ای تهدید می شود: آن ممكن است از روی قصد مورد حمله واقع شود زیرا سمبل دشمنی و اصالت آن كشور است، آن یك تاریخ، فرهنگ یا مذهب است. ممكن است چنین اقلامی به خاطر منفعت ؟؟ غارت یا دزدیده شوند یا به سادگی طی جنگهای متمادی در معرض آسیبهای تصادفی قرار گیرند[10].

با وجودیكه محافظت ویژه در سطح بین الملل تا زمان كنوانسیون سال 1954 لاهه انجام نپذیرفته بود، اولین گامها به سوی محافظت از این میراث از قرن نوزدهم آغاز گردید، زمانیكه قوانین جنگ معین گردید[11]. قبل از آن قوانین متعدد زمانی جنگ اشاره ای به حفظ مایملك فرهنگی می نمود. مثلاً ممنوعیت معمول پیرامون تخریب میراث فرهنگی و قدیمی به زمان یونان كلاسیك باز میگردد[12]. قبل از رمیها مردم پذیرفتند كه فرهنگ باید تنها به عنوان آخرین چاره خراب و نابود شود[13]. و سپس طی جنگهای ناپلئونی، این اصل كه مایملك فرهنگی،‌ میراث تمام انسانهاست اولین بار در قانون بین الملل پدیدار گشت[14].

این قانون لیبر (Lieber code) [15] بود كه ارائه شد و اولین تلاش مدرن برای تدوین قوانین جنگ بود[16]. آن طی جنگ داخلی آمریكا توسط پروفسور فرانسیس لیبر كه یك مهاجر آلمانی به ایالات متحدة آمریكا و پرفسور دانشكدة حقوق كلمبیا بود تهیه گردید[17].

هر چند قانون لیبر تنها نیروی نظامی USA را ملزم می ساخت، تا حد زیادی نیز مطابق با قوانین و رسوم موجود جنگ در آن زمان بود. خصوصاً، مواد قانونی 35 و 36 آن به حفظ میراث فرهنگی كمك می كند. ماده 35 یعنی :

اثرهای كلاسیك هنری،‌مجموعه های علمی یا وسایل گرانبهایی مثل تلسكوپهای نجومی همچون وسایل بیمارستانی باید در برابر تمام آسیبهای موجود ایمن شوند، حتی وقتی كه در مناطق محصور شده در حین محاصره یا بمباران واقع می باشد.

در انگلیسی،اصطلاحاتی چون Remains, Relics, Cultural Heritage ,Heritage , Property, Patrimony به كار می‌آیند. بر طبق فرهنگ لغات Historical Principles (آكسفورد ،1888) Heritage در قرون گذشته به اشكال متفاوتی چون:heritage , erytage , eritage و غیره بكار می رفته است.كه همگی از ریشه لاتین Hereditagium می باشند به معنی :«.. آنچه به ارث رسیده یا ممكنست برسد،هر مال یا خصوصاً ملك كه براساس حق وراثت واگذار گردد» آنچه در این اصطلاح به وضوح به نظرمی‌رسد، آن است كه مال از گذشته به ارث رسیده است.

كلمة Relic كه از Reliquias در لاتین بدست می‌آید،به معنی :«در موارد استفاده مذهبی، بخصوص در كلیساهای یونان وكاتولیك روم :برخی اشیاء همچون قسمتی ازبدن یا لباس،یك قطعه موردمصرف شخصی یا نظایر آن كه به عنوان یادبود از یك قدیس، شهید یا فرد روحانی دیگری باقی مانده و به دقت از آن نگهداری كرده و محترم ومقدس داشته می‌شود»، ونیز «چیزی نفیس یا قیمتی» و «هر چه كه به عنوان یادگاری یا یادبود از یك شخص، یك چیز، یك مكان نگه داشته شود؛یك بادمان.»

remains یعنی:«آنان كه از میان تعدادی از اشخاص باز مانده،نجات یافته یا باقی مانده ‌اند؛باقیمانده یا الباقی» و «یك اثر مادی (عتیقه یا غیرآن ) یك بنا یا ساختمان قدیمی یا ساخته‌ای دیگر؛ وشبی كه از زمانهای گذشته به دست آمده است.»

Patrimony یعنی :دارایی یا یك ملك كه از پدر یا جد شخصی به اورسیده؛ میراث، وراثت.

Property یعنی: وضعیتی ازتعلق یا متعلق به بعضی اشخاص بودن و «واقعیت مالك چیزی بودن، چیزی را تملك كردن،حق(بخصوص حق انحصاری) تصرف، استفاده ،یا در اختیار گرفتن هر چیز (معمولاً شیئی مادی ( محسوس) ، دارندگی ،مالكیت.»

در فرانسه كلمات مشابهی با همان ریشة مشترك انگلیسی وجود دارد، به استثناء (Cultorel)Bein كه ترجمه آن به انگلیسی Property یا Goods است.