نقش سازمانهای غیردولتی در توسعه

اصطلاح توسعه در معنای جدید آن تنها پس از جنگ جهانی دوم فراگیری رشد، در مباحث اولیه، توسعه مترادف با نوسازی جامعه و به مرور زمان در قالب رشد اقتصادی تلقی می‌شد اما امروزه، توسعه كشورها را در ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی مورد بررسی قرار می‌دهند ( مقدس: 1378-40)

مایكل تودارو معتقد است كه توسعه را باید جریانی چند بعدی دانست كه مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی، طرز تلقی عامه مردم و نهادهای ملی ونیز تسریع رشد اقتصادی، كاهش نابرابری و ریشه كن كردن فقر مطلق دانست.( ازكیا: 1380،8)

سیرز، توسعه را جریانی می‌داند چند بعدی كه تجدید سازمان، وسعت ‌گیری متفاوت كل نظام اقتصادی و اجتماعی به همراه دارد  وی دربارة توسعه كشورها مطرح كرده‌است، اینكه فقر چه تغییری كرده است؟ بیكاری چه تغییری كرده است؟ نابرابری چه تغییری كرده است؟ چنانچه كلیه سه پدیده فوق در طی یك دوره كم شده باشد، بدون شك این دوره برای كشور مورد نظر یك دوره توسعه بوده است. (كیا، 1382، 6)

در شرایط كنونی ،از نظر اقتصادی، سیاسی، امكان تحقق اهداف دولتها در زمینه توسعه، بدون مشاركت و همیاری تمام آحاد جامعه وجود ندارد.  سازمانهای غیردولتی زاییده یك چنین نیازی برای مشاركت جامعه و دولت هستند ( الوانی؛ 1381،8)

تعریف، سازمانهای غیردولتی (NGO)

NON-Government organizations

سازمان های غیردولتی به عنوان بخش سوم، در كنار بخش دولتی و بخش خصوصی نیز مطرح می‌گردد. بخش سوم اصطلاحی است برای بیان بخشی كه متفاوت با بخش خصوصی و دولتی و دارای ماهیتی داوطلبانه است. سازمان های غیردولتی هم در كشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته مورد توجه قرار گرفته و بخشهای دولتی و خصوصی توانسته اند با همكاری این سازمانها در تحقق اهداف خود توفیق بیشتری داشته باشند. ( الوانی؛ 1381،9) چنانچه درتمام كشورها، حتی كشورهای در حال توسعه‌ای همچون هند وبنگلادش سازمان های غیردولتی را به عنوان یكی از بازوهای توسعه به رسمیت شناخته و از نقش آفرینی آنها در حل مشكلات اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی استفاده می شود ( جمشیدی، 1383،21)