طرحی نو در اندازیم

و من نیز، كه از سال 58 بعنوان معلم دینی و قرآن در منطقه 20 سعادت خدمت به جامعه و نسل جوان پیدا نمودم، با این عنوان بیش از حد احساس مسئولیت و سنگینی این بار عظیم را بر دوش خود حس می‌كردم، كه چگونه می‌توانم این كتاب وحی، و این هدایت‌گر بشر را آنگونه كه شایسته و بایسته است با شیوه‌ای درخور سن و ذهن و استعداد این نونهالان عزیز تدریس كنم.

ابتدا از خدای خود و ائمه معصومین كمك خواستم تا مرا در این راه پر خطیر یاری بفرمایند تا شاید بتوانم ذره‌ای از اقیانوس بی‌كران را در وحله اول خود و بعد به عزیزانم بچشانم.

مسائل و مشكلات

من نیز با مسائل و مشكلاتی روبرو بودم. از جمله ظاهر كتاب قرآن: كه بسیار ساده و بدون هیچ نقش و نگار و بدون رنگ‌آمیزی كه بتواند قدری دانش‌آموزان را به خود جلب كند. با آیات طولانی كه به نظر می‌رسید برای نوجوانان غیر قابل تحمل وخسته كننده است، و كلاس نیز ظاهری خشك و بی‌روح، در صورتیكه قرآن سراسر زیبائیست، همه آیاتش از زیبایی و محتوی و ریتم و خاصی برخوردار است. و بسیار جذاب و شیرین است. در فكر این بودم پس چرا به ظاهر آن توجه نمی‌شود كه در دانش‌آموزان ایجاد شوق و انگیزه و رغبت كند، تا آنان با عشق و علاقه‌ای خاص به این كتاب آسمانی و راه‌گشای زندگی بشر رو می‌آورند تا خود راه حق و باطل را تشخیص دهند.

راهكار

در وحله اول دیدم كاری از من ساخته نیست كه بتوانم تغییراتی در ظاهر قرآن ایجاد كنم چون مسئول و مولف كتاب نیستم و پیشنهاد و انتقادها هم به این زودی جواب نخواهد داد. سعی و تلاشم را بر این نهادم از راههای مختلف، و آنچه در توان دارم بكار گیرم، تا ایجاد انگیزه و شوق و شور و اشتیاق را در دانش‌آموزان، این فطرتهای پاك بوجود آورم. شاید از این طریق بهتر به سخنان خدای خود و استعدادهای خداداده و پاك خود پی‌برده و چراغ هدایتی در فراسوی راهشان باشد و همواره با قرآن انس و الفت خاص پیدا كنند و سرشار از عشق و معنویت شوند و بذری باشد كه انشاءالله روزی ببار نشیند.

با این اندیشه هر لحظه در فكری، خلاقیتی و تحولی برای كلاس درس خود بودم.

اولین گام

اولین قدم این بود كه احادیث ائمه معصومین (احادیث كوتاه) را با ریتمی كه در خور سلیقه و شوق دانش‌آموزان بود آماده می‌كردم و هنگام شروع كلاس برایشان می‌خواندم و آنها تكرار می‌كردند و چون آهنگین بود لب‌خند و شوق و علاقه را در آنها لمس می‌كردم و این باعث شد كه هر هفته كاری جدید ارائه دهم، هر موقع احساس می‌كردم خسته شدند از آنها می‌خواستم حدیث را بخوانند. و با اشتیاق زیادی شروع به خواندن می‌كردند و گاهی می‌گفتند: خانم دوباره دوباره.و یا بعضی از قسمتهای كتاب قرآن را با ریتمی خاص تلاوت می‌كردم و تحولی در كلاس ایجاد می‌شد، و باعث شادی و شوق در ورحیه آنان می‌شد. گاهی از خود آنان می‌خواستم حدیثی، یا آیه‌ای را اینگونه تهیه و برای دوستانشان بخوانند. با این كار هم دانش‌آموز یك حدیث را آموخته و كلاس هم شاد و پر شور و شوق می‌شد و بعد سعی می‌كردم كه بتوانند در عمل پیاده كنند . (مثلاً حدیث امام علی (ع): می‌گفتم قال علی (ع) (2) فكّر فكّر ثُمّ تَكّلُم (2) فكر كن، فكر كن، بعد صحبت كن (2).

كه حضرت فرمودند دوبار فكر كن و بیندیش، و بعد از اندیشیدن صحبت كن.

تا اینكه در سال 60 از طرف اداره منطقه 20 تهران به سمیناری برای بررسی كتب دینی دعوت شدیم و در آنجا ساعتها مشغول شنیدن بودم. فقط مستمع بودیم! و خیلی خسته شدیم در بین این ساعات وقتی برای استراحت و پذیرائی مختصر انجام شد من كه گرسنه و خسته شده بودم این پذیرائی برایم دلچسب و لذیذ بود و به جانم نشست. این خود جرقه‌ای در ذهنم ایجاد نمود كه من هم می‌توانم طرحی برای بهتر شدن كلاس قرآن داشته باشم. با دانش‌آموزان مشورت كردم و آنها نیز نظرشان مثبت بود. بفكر كاری هدفمند و خداپسندانه شدم از جمله:

طرح- 1

1- نام كلاس: جشن قرآن

2- گروه‌بندی دانش‌آموزان

3- روسری سفید

4- پذیرایی

5- اجرای برنامه‌ی ده دقیقه‌ای

6- تهیه جوایز

7- تغییر ظاهری شكل كلاس

8- انتخاب نام برای گروه‌ها

كه بعنوان نمونه یك ورقه از كار دانش‌آموزی ضمیمه می‌شود.

اهداف طرح

برای هر طرح هدفی را بیان نمودم.

1- جشن قرآن: احساس كردم كلمه جشن در ذهن دانش‌آموزان شادی و ذوق و هنر و علاقه ایجاد می‌كند واین واژه باعث می‌شود نسبت به كلاس قرآن ذهنیت مثبت پیدا كنند و كلاس از خشك بودن و بی‌روح بودن خارج شود و با آن انس و الفتی زیبا پیدا كنند و همیشه عاشق قرآن و معارف آن شوند.

2- گروه‌بندی: دانش‌آموزان دوست دارند در مدرسه یا در كلاس مسئولیتی به آنها ....