مدلهای محاسباتی عصبی از تأثیر جانبی ناحیه آسیب دیده مغز روی نواحی دیگر

سكته مغزی یكی از بیماریهای شایع در نورولوژی است. برای مثال سومین عامل مرگ در كشور آمریكاست و اغلب موارد باعث نقص در بستر كرونیك (نقص در سیستم عصبی ، عضلانی قلبی ) اختلاف در زبان و صحبت كردن و مشكلات حافظه ای را به دنبال دارد. این باعث شده كه توجه بسیار زیادی روی تحقیقات در مورد این مطلب در طی چند دهة اخیر صورت گیرد. اكثر این تحقیقات به دنبال اصلاح كردن یافته ها و دانسته ها درباره مكانیسم و پاتوفیزیولوژی این بمیاری(strake) هستند. یافته ها این تحقیقات در اكثر موارد بسیار پیچیده و حتی بسیار مورد بحث و جدل بوده اند.

در حال حاضر یك تردید ذاتی دربارة اینكه چه فاكتورها و عواملی باعث می شوند كه ناحیه آسیب دیدة اولیه به بافتهای مجاور مغز گسترش یابد، وجود دارد.

پیچیده بودن مغز در حین سكته مغزی باعث شده به این نتیجه برسیم كه مدلهای Computational می توانند ابزار بسیار قدرتمندی برای درك عمیق ما دربارة Stroke باشد. محدودیت دربارة تكنولوژی مدلهای عصبی و علم نورد سیانتیفیكNeurosaentific باعث شده بوجود آوردن و ساختن جزئیات مدل غیرممكن و غیر عملی باشد.

هر چند كه ثابت شده كه مطالعه روی بعضی قسمتهای بخصوص از سكته مغزی ممكن می باشد. (یا مثل دیگر اختلالات نورولوژیك ]2و1[ ) بوسیله مدلهای عصبی برای مثال یافته های بسیاری از مدلهای عصبی ]30007[ روی این متمركز شده اند كه قشر آسیب ایده چطور روی بافتهای مجاور، فعالیتهای  و حركتی آن را مختل می كند.

این مدلها ، نتایجی كه داده اند بیشتر مبتنی بر مشاهده های بعدی روی مطالعات حیوانی بوده ]9/8[ دیگر مدلهایComputational به عنوان متدهای مرتبط استفاده شده است برای آزمایش كردن: (به عنوان مثال : چطور تغییرات بیوشیمیایی / بیوفیزیكی كه بافت آسیب دیده مغز اتفاق می افتد،‌می تواند اختلال اولیه را  و چطور آنها می توانند نامتقارن بودن چپ و راست فعالیت الكتریكی كه از مغز ثبت می شود، توضیح دهند.