سبك مدیریت و رضایت شغلی كاركنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی

از سوی دیگر ساختارهای گروهی سازمانها تا به آن حد پیشرفته‌اند كه جزء اصلی سازمانهای نوین را به جای « تك شغل سنتی » گروه‌های موضوع روز مقوله «تواناسازی» افراد و گروه‌ها و فلسفه «خود رهبری» است. و افزودن بهره‌وری مؤسسات تنها با توجه به استفاده از حداكثر توانایی‌های كاركنان، ترغیب آفرینندگی آنان، ارتقاء انگیزه و بكارگیری سبكهای رهبری صحیح و كسب رضایت آنان ممكن می‌باشد.

بنابراین، رهبری سازمانی موضوع بسیار پراهمیت و پیچیده‌ای است و پژوهشگران و اندیشمندان كشورهای توسعه یافته مساعی بسیاری را صرف شناخت و بهبود آن می‌نمایند. به عنوان مثال «پژوهشگران ژاپنی با دقت بسیار روند مدلها و تئوری‌های رهبری سازمانی را زیر نظر دارند، وبه محض انتشار و ارائه مدلی جدید، آن را در سازمانهای مدلها و تئوری‌های رهبری سازمانی را زیر نظر دارند، و به محض انتشار و ارائه مدلی جدید، آن را در سازمانهای ژاپنی آزمون می‌كنند و نتایج حاصل ار با موشكافی به بحث می‌گذارند، باشد كه گامهای آنها را، در تمدن جهانی سرعت بخشد» ( نقل از خلیلی، صفحه 183).

«لیكن روشنفكران و صاحبان اندیشه در كشورهای توسعه نیافته اكثراً‌ از فعالیت‌های علمی كاربردی و پژوهش‌های میدانی بومی دور مانده‌اند. هنوز بر ما روشن نیست كه سازمانهای موفق كشورمان كدامند، چه ویژگی‌هایی دارند، تاریخچه و سابقه رشد آنها چیست. نقش مدیران در آنها چه بود، شیوه های مدیریت، آموزش، ارتقاء، استخدام و… در آنجا چگونه است. و صدها پرسش دیگری از این دست بدون پاسخ باقی مانده است» ( نقل از خلیلی، صفحه 182). از طرفی « پژوهش به ویژه در زمینه‌های سازمان و مدیریت علاقمندان چندانی ندارد، و انگشت شمار علاقمندان هم ابزار و امكانات اجرایی كافی در اختیار ندارند» ( نقل از خلیلی، صفحه 182). « لذا ضروری است كه بخش دولتی به صورتی سازمان یافته تحقیق و توسعه را در زمینه مدیریت و سازمان با جدیت تمام آغار نماید، تا از این رهگذر به توان راه حلهای بومی سازمانهای كشور را چشم داشت» ( خلیلی، صفحه 183).