. مدیریت در كنار سایر كاركردهای خود ضمت بكارگیری روشهای برای جذب مناسب ترین افراد برای مناسب ترین كارها، بخشی از كاركرد خود را مصروف نگهداری نیروی جذب شده به سازمان و فعال نگاه داشتن آنها می كند كه این امر بدون شناخت از انگیزه ها و علایق افراد سازمان میسر نخواهد بود. چون با باز شناخت علایق و انگیزه ها و همچنین عواملی كه باعث نارضایتی كاركنان می شود بهتر می توان كاركنان را به تلاش بیشتر درجهت تحقق اهداف سازمان ترغیب و تشویق نمود و بدینوسیله به كار آیی و ثمر بخشی  آنان افزود. لذا در مورد كارشناسان سازمان برنامه و بودجه كشور كه از عمده ترین عوامل تصمیم گیر برای تحقق اهداف سازمان برنامه و بودجه كشور می باشند نیز موارد فوق صدق می كند.

در این بررسی روش تحقیق توصیفی است كه از فراوانی و در صد استفاده شده است، و برای تجزیه و تحلیل داده ها در آمار استنباطی از روش مجذورخی (X^{2  )}  بهره گرفته شده است. جامعة آماری این پوشش عبارتست از : « كلیه كارشناسان رسمی كه در سازمان برنامه و بودجه كشور واقع در شهر تهران، میدان بهارستان مشغول به كار بوده و مجموعاً تعدادشان 650 نفر می باشد. همچنین حجم نمونه مورد بررسی پس از محاسبه ، 80 نفر در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری در پژوهش حاضر پرسشنامه ای است كه بر اساس پرسشنامة نگرش سنجی لیكرت تهیه و تنظیم شده و از 30 سئوال تشكیل شده است.

اعتبار یا پایانی پرسشنامه از روش محاسبه ضریب آلفای كرونباخ مورد نسجش قرار گرفت كه میزان آن عبارتست از : 80/0=a =r_11 ، كه با توجه به ضریب بدست آمده می توان پیش بینی گروهی و حتی انفرادی دقیقی نمود.

پس از تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها، نتایج زیر بدست آمد:

فرضیه اول در سطح 01/0=a خطا تأیید شد و نتیجه شد كه :‌ بین میزان تأمین نیازهای فیزیو لوژیكی با انگیزش  شغلی نمونه مورد پژوهش رابطه معنی داری وجود دارد.

فرضیه سوم در سطح 01/0= a خطا تأیید شد و نتیجه گرفته شد كه : میزان استقرار ارشدیت در سازمان با انگیزش شغلی نمونه مورد پژوهش رابطة معنی داری وجود دارد.

فرضیة چهارم، با قبول 01/0= a خطا تأیید گردید و نتیجه شد كه: بین میزان تأمین مزایای جانبی غیر رسمی ( شامل بیمه از كار افتادگی و بیمه بیكاری، بیمه درمانی و...) نمونه مورد پژوهش با انگیزش شغلی آنان رابطة معنی داری وجود دارد.

این نظریه انجمن رژیم شناسان آمریكا (ADA) است كه تغذیه مناسب و فعالیت بدنی می تواند باعث سلامتی و كاهش خطر بیماریهای مزمن شود.

Journal of American Dietetic Association. 1998; 98:205

برای آماده كردن پزشكان آینده جهت ایفای نقش در آموزش تغذیه،‌ارتقاء سلامتی و پیشگیری از بیماریها، انجمن رژیم شناسان آمریكا (ADA) به برنامه های آموزشی مشتمل بر شایستگی های آموزش تغذیه نیازمند است. برای رژیم شناسان و تكنسین های رژیم شناس این برنامه ها شامل دانش تئوری ها و تكنیك های آموزشی، روشهای تدریس و استفاده از ابزارهای ارتباطی گفتاری و نوشتاری برای ارائه و جلسات آموزشی برای یك گروه می باشد. از آنجا كه بیش از 50 درصد مرگ و میر ناشی از بیماریهای مزمن می تواند به دلیل عوامل شیوه زندگی كه قابل تغییر هستند ایجاد شود، متخصصان رژیم شناس می بایست شایستگی و صلاحیت طراحی و اجرای مداخلات را داشته باشند.

فصل پیشین اصول و تئوری های آموزشی را بررسی كرد.

پزشكان رژیم شناس از تئوری های آموزشی و مدل تغییر رفتار انسانی برای طراحی، اجرا و ارزشیابی مداخلات آموزشی و برنامه هایی برای بررسی اثربخشی آنها استفاده می كنند. فصل دیگر دربارة رویكردهای مشاورة تغذیه برای تغییر رفتارهای خوردن بحث كرده است. در طول هر جلسه مشاوره ای متخصصان رژیم شناسی فرصتی دارند تا اطلاعاتی دربارة برخی جنبه های اهمیت غذا و تغذیه فراهم نموده و افراد را برای تصمیم گیری مطلع سازند.

تدریس، یادگیری و آموزش

تدریس، مسئولیت اصلی شغل متخصصان رژیم شناسی است كه در عرصه های فعالیت بالینی، جامعه، آموزش، مشاوره و مدیریت تخصصی می شود. كاركنان مراقبت بهداشتی كه از كمیسیون مشترك مجوزهای سازمان مراقبتهای بهداشتی، استوارنامه می گیرند بزرگترین دسته مراقبان بهداشتی در ایالات متحده هستند كه برای فراهم آوردن آموزشهای اختصاصی بر پایه نیازهای بیمار، خانواده و سایر افراد و ثبت در پرونده پزشكی آنها مورد نیاز هستند. انتظار می رود پزشكان معلمان مؤثر و كارآیی باشند. Chombers گزارش كرده است كه «یك رژیم شناس با سواد و خوش نیت كه مهارتهای ارتباطی ضروری برای آموزش تغذیه مؤثر را ندارد، فاقد صلاحیت است»

ما كجا تدریس می كنیم؟ ما بصورت فرد به فرد ، یا بصورت گروهی و یا هر دو و بصورت رسمی و غیر رسمی تدریس می كنیم. محل ممكن است یك محیط مراقبت بهداشتی، بیماران بستری و سرپایی، تسهیلات مراقبت طولانی مدت، مراقبت در منزل، بهداشت عمومی یا برنامه های دولتی مثل WIC (زنان، كودكان و شیرخواران)، صنایع غذایی، آكادمی ها، محل كار، مدارس، كلوپ های سلامتی، سوپرماركت ها، ‌اینترنت،‌رسانه، نمایشگاههای سلامتی و برنامه های جامعه نگر باشد.

ما به چه كسانی تدریس می كنیم؟ در كنار بیماران ، مراجعان و كارمندان، ما به والدین، مراقبان ، اعضای خانواده ، متخصصان مراقبت بهداشتی مثل پرستاران، پزشكان، دانشجویان، انترن ها و رزیدنت ها، مربیان و استادیارها، درمانگرها،‌ كاركنان وزارت بهداشت، قهرمانان، مصرف كننده ها، كاركنان خدمات غذایی، و جامعه تدریس می كنیم.

از مدیران در محل كار، انتظار می رود تا رژیم شناسان و كاركنان خدمات غذایی گردهم آورند كه دارای اطلاعات موردنیاز برای موفقیت در آموزش (كارآموزی) آموزش ادواری و گسترش و تكامل كاركنان باشند. بسیاری از پزشكان مسئول نظارت بر كاركنان هستند. برنامه های هدایت، آموزش و تكامل نیروی انسانی برای این زیرمجموعه ها ضروری است. هدف آموزش یك كارمند، شناخت مسئولیت های شغلی و اطلاعات و مهارت های روزآمد است.

عملكرد در حین كار یك كارمند می بایست براساس استانداردهای قابل قبول سازمان باشد و این مسئولیت مدیر است كه از شناسایی و تأمین نیازهای آموزشی اطمینان حاصل كند. این واقعیت كه كارمند روند صحیح را می شناسد ولی ممكن است همیشه آنرا دنبال نكند، نشانگر سختی تغییر دادن یك فرد است. در عرصه مراقبت از بیماران، متخصص رژیم شناس مراجع و بیمار را در رابطه با تغذیه معمولی و رژیم اصلاح شده برای بسیاری از مشكلات پزشكی مثل دیابت و بیماریهای قلبی – عروقی آموزش
 می دهد. ممكن است یك متخصص یك روز به یك پیرمرد 50 ساله دربارة اسیدهای چرب و كلسترول تدریس كند و روز بعد به یك زن باردار 18 ساله در مورد تغذیه دوران بارداری و روز بعد به یك ورزشكار دربارة تغذیه قبل، حین و بعد از تمرین تدریس كند. آموزش تغذیه نمی تواند سلامتی یك شخص را ارتقاء بخشد مگر اینكه نتایج بر خرید و مصرف غذاها، نوشیدنی ها تأثیر گذاشته و رفتارهای خوردن را تغییر دهد.

آموزش تغذیه اینگونه تعریف می شود: “فرآیندی كه طی آن ما افراد را در تصمیم گیری با توجه با اعمال خوردن آنها و با بكارگیری دانش و علم تغذیه و ارتباط رژیم غذایی با سلامتی، یاری می دهیم” برخی از مراجعان آگاهی رژیمی قابل توجهی دارند. سایرین لازم است بدانند كه انتخابهای غذایی با سلامتی مرتبط هستند و بهبود انتخاب ها
 می تواند فواید سلامتی بخش داشته باشد. البته آن تغییراتی می تواند بدون فروپاشی خانواده انجام گیرد و آن شكل از خوردن كه بتواند لذتبخش باشد.

از سوی دیگر ساختارهای گروهی سازمانها تا به آن حد پیشرفته‌اند كه جزء اصلی سازمانهای نوین را به جای « تك شغل سنتی » گروه‌های موضوع روز مقوله «تواناسازی» افراد و گروه‌ها و فلسفه «خود رهبری» است. و افزودن بهره‌وری مؤسسات تنها با توجه به استفاده از حداكثر توانایی‌های كاركنان، ترغیب آفرینندگی آنان، ارتقاء انگیزه و بكارگیری سبكهای رهبری صحیح و كسب رضایت آنان ممكن می‌باشد.

بنابراین، رهبری سازمانی موضوع بسیار پراهمیت و پیچیده‌ای است و پژوهشگران و اندیشمندان كشورهای توسعه یافته مساعی بسیاری را صرف شناخت و بهبود آن می‌نمایند. به عنوان مثال «پژوهشگران ژاپنی با دقت بسیار روند مدلها و تئوری‌های رهبری سازمانی را زیر نظر دارند، وبه محض انتشار و ارائه مدلی جدید، آن را در سازمانهای مدلها و تئوری‌های رهبری سازمانی را زیر نظر دارند، و به محض انتشار و ارائه مدلی جدید، آن را در سازمانهای ژاپنی آزمون می‌كنند و نتایج حاصل ار با موشكافی به بحث می‌گذارند، باشد كه گامهای آنها را، در تمدن جهانی سرعت بخشد» ( نقل از خلیلی، صفحه 183).

«لیكن روشنفكران و صاحبان اندیشه در كشورهای توسعه نیافته اكثراً‌ از فعالیت‌های علمی كاربردی و پژوهش‌های میدانی بومی دور مانده‌اند. هنوز بر ما روشن نیست كه سازمانهای موفق كشورمان كدامند، چه ویژگی‌هایی دارند، تاریخچه و سابقه رشد آنها چیست. نقش مدیران در آنها چه بود، شیوه های مدیریت، آموزش، ارتقاء، استخدام و… در آنجا چگونه است. و صدها پرسش دیگری از این دست بدون پاسخ باقی مانده است» ( نقل از خلیلی، صفحه 182). از طرفی « پژوهش به ویژه در زمینه‌های سازمان و مدیریت علاقمندان چندانی ندارد، و انگشت شمار علاقمندان هم ابزار و امكانات اجرایی كافی در اختیار ندارند» ( نقل از خلیلی، صفحه 182). « لذا ضروری است كه بخش دولتی به صورتی سازمان یافته تحقیق و توسعه را در زمینه مدیریت و سازمان با جدیت تمام آغار نماید، تا از این رهگذر به توان راه حلهای بومی سازمانهای كشور را چشم داشت» ( خلیلی، صفحه 183).