نقش نماز

در واقع در پاسخ دوستی كه بگوید مگر خدا به نماز خودندن ما احتیاج دارد می گویم:

یقیناً اقامه‌ی نماز هر شخص از روی احتیاج برای حفظ حرمت و كرامت و تعالی خود آن فرد است. والا تمامی فرشتگان و ملاك دائماً در ركوع و سجود حضرت حق هستند. در قرآن كریم به این آیه اشاره شده است (واركعوا مع الراكعین) معنای ابتدایی این آیه این است ، (ركوع كنید با ركوع كنندگان)

تفسیر برتر آنست كه هر چیز را كه خداوند آفریده است، اعم از كوهها، اقیانوس ها، درختان و رودها، همه دارای قوس طبیعی هستند حتی حیوانات هم با چهار پا خلق شده اند، یعنی همه در حال ركوع حق تعالی هستند. فقط انسان است كه بر روی دو پا راست و مستقیم آفریده شده است و چون انسان دارای عقل و شعور است باید با درایت خود، در مقابل عظمت و بزرگی خالق یكتا سر تعظیم فرود آورد و نماز او از سر اخلاص خوانده شود و حدود و شعور تقوی را رعایت نموده و با پتك بر سر نفس اماره بكوبد و در میان تمامی مخلوقات جهان، فقط انسان عهده دار چنین امر خطیری است. زیرا اوست كه با تقوی می تواند از كشاكش بین نفس اماره و لوامه سربلند بیرون آمده و این جهاد اكبر را با پیروزی به خاتمه برساند و نماز را برای خشنودی و رضای حق تعالی و آرامش درونی خود بر پا دارد، و در مسیر تكامل و متعالی شدن، خود را به فلاح و رستگاری برساند.