پوشاك در بین النهرین (3400-200 قبل از میلاد)

در طول دوره های اولیة سلسله گذاری(2900-2334ق.م) استفاده از پارچه تا اندازه ای، عمومی تر شد وزنان و مردان دارای پوششی تقریباً مشابه بودند. این پوشش شامل پارچه ای بود كه دور تن می پیچید و قسمت كوتاه آن درناحیة چپ بدن، پشت لگن قرار میگرفت، جایی كه دنباله های دو طرف پارچه به یكدیگر گره می خورد یا كمربندی روی آن بسته می‌شد. دور تا دور دامن را ردیفی از شرابه های بلند، متشكل از حلقه های پود، فرا می گرفت. در دوره های بعدی نوع مجلل تری از این تن پوش با ردیفهایی از حلقه ها یا پرزها، كه همه جای لباس را پر می كرد. رواج یافت.

در دوره های اولیة تمدن سومری در هزارة چهارم قبل از میلاد- مردم از پوست گوسفند و بز برای پوشش خود استفاده می‌كردند، به نحوی كه لایة پشم دار آن به طرف داخل قرار می گرفت. حتی زمانی كه استفاده از پارچه را برای دوخت لباس آموختند باز به سراغ بزها و گوسفندان رفتند تا مواد خام پارچه های خود را از آنها تهیه كنند.

دستیابی سومریان به شیوة جدیدی از تهیة پوست، این امكان رابرای آنها فراهم آورد كه به شكل دیگری از پوشش – كه بیشتر شبیه یك لباس بود- دست پیدا كنند. به این لباس، اصطلاحاً لباس بلند (gown) می گویند

انواع پوست، كه از حدود 2885ق. م تا آن زمان به شكل دامن و بالاپوش استفاده می شدند، به لباسهای بلند تغییر شكل دادند. یكی از عمده ترین تغییرات،‌پیدایش آستین در لباس است؛ اگر چه شاید قیقاً آستین  واقعی نبوده و احتمالاً قسمت ندوخته ای از پوست بوده كه روی بازو می افتاده در حاشیة پایین دامن این لباس كه قدمتش به هزارة سوم قبل از میلاد می رسد، ظاهراً شرابه های از جنس تسمه های چرمی آویزان بوده است.

با سیر اجمالی در نحوة تكامل شكل و شیوة تهیة این تن پوش می بینیم كه نخست این لباس قط به منظور پوشاندن پایین تنه انسان و از پوستهای خواب دار یا بدون خواب طراحی و تدارك شده بود. بعدها همین پوشش از پارچة پشمی برش خورده تهیه می شد كه با تعداد اندكی درز به هم دوخته می شد. این، همان «شكل ابتدایی» لباس سومری اس كه پیش از سومریان نیز به كار می رفت و در هزاره های دوم و سوم قبل از میلاد به این شكل لباس «كنكس» (كناكه-Kaunakes) می گفته اند. البته این واژه به نوعی از پارچه یا موی حیوان(بزو گوسفند) نیز اطلاق شده است.

در قدیمی ترین آثار سومریان «كنكس» به ظاهر، دامنی بود به اندازة طول بدن شده بود؛ و پیكركهای آهكی كشف شده، مردانی را می توان مشاهده نمود كه همین دامن را به دور كمر بسته و با عبور یك گوشة آن، از دوران كمربند،‌آن را بر بدن محكم نگه داشته اند. بدون شك، گرهی كه در پشت به نظر پرحجم می آید منگولة این كمربند بوده، و ظاهراً بقایای دم جانوری است كه به شیوة گذشتگان،‌ پوست و موی آن برای پوشش به كار می رفت.