آشنایی با كودكان ناشنوا و نیمه شنوا

تعریف نا شنوایی

تا كنون تعریف دقیق و جامع و مانع و قابل قبول برای كلیه مراجع ذیصلاحاز ناشنوایی ارائه نگردیده است . علت فقدان چنین تعریفی از این بابت است كه ناشنوایی تا حدود زیادی یك امر فردی است . به عبارت ، دیگر سن وقوع ناشنوایی علت ناشنوایی ، نوع ناشنوایی و میزان و درجه اختلال شنوایی از جمله عوامل بسیار مهمی در تعریف ناشنوایی و افراد ناشنوا محسوب گشته و نقش فوق العاده در برنامه ریزی های آموزشی دارند . در واقع برای آنكه از عهده یك برنامه ریزی صحیح و مناسب برای گروهی از دانش آموزان بخوبی فائق آئیم ، لاجرم می بایست فرد فرد آنان را به طور جداگانه و كامل مورد ارزیابی قرار دهیم . به عنوان مثال دانش آموزی كه از زمان تولد و یا قبل از سنین سخن گفتن ناشنواست و كمترین تجربه زبانی ندارد با دیگر دانش آموزی كه پس از آنكه مدتها می گوید و می شنود و مهارتهای زبانی را به طور طبیعی كسب می نماید و آنگاه دچار نقص شنوایی می گردد كاملا با هم متفاوت بوده و این تفاوت در برنامه ریزی های آموزشی آنان فوق العاده دخیل  است . اما به طور كلی می توان گفت كه افراد ناشنوا كسانی هستند كه از حس شنوایی خود در زندگی بهره ای نمی گیرند و افراد نیمه شنوا كسانی هستند كه با آنكه حس شنوایی آنان دارای اختلالاتی می باشند ولی در هر حال با سمعك و یا بدون سمعك تا حدودی می تواند از این حس استفاده كنند .

كودكان و دانش آموزان نیمه شنوا به دلیل آنكه نارسایی شنوایی آنان با درجات مختلفی ( از تخفیف تا شدید )می باشد معمولا قادرند با استفاده ویا بدون استفاده از وسایل كمك شنوایی از زبان بهرمند گردند واز طریق شنوایی قادر به صحبت كردن هم باشند اما در مقابل دانش آموزی كه كاملا ناشنواست با بهترین وسایل كمك آموزشی نیز قادر به توسعه زبان و مكالمه و صحبت كردن بطور همزنان نخواهد بود .

در هر حال افراد ناشنوا قادرند بیاموزند كه صحبت كنند .