كاشت گردو و موانع پیش رو

2- خصوصیات گیاه‌شناسی گردو

گردو با نام علمی Juglans regia از خانواده Juglandaceae می‌باشد كه آنرا بومی نواحی آسیای غربی و هیمالیا نام بوده‌اند. در ایران در جنگل‌های شمال از آستارا تا گلی داغ، از جلگه و ساحل تا ارتفاع 1500 متر از سطح دریا انتشار داشته و بطور پراكنده یا كم و بیش انبوه در جنگلها دیده می‌شود. همچنین در جنگلهای غرب و در راه سنندج به مریوان بطور خودرو مشاهده می‌گردد. گردو از درختانی است كه بواسطة‌ چوب و دانة‌خود مورد توجه قدیمیان بوده و سالیان و قرون متمادی بدست بدست بشر و حتی پرندگان تكثیر و در نقاط مختلف دنیا انتشار یافته است. از این جهت اظهار نظر دربارة بومی بودن آن در ایران ساده نیست.

گیاهی است یك پایه و خزان‌دار كه ارتفاع آن از 10 تا 25 متر متغیر و دارای برگهای مركب شانه‌ای است. ریشة گردو محوری و عمیق بوده و نیاز به خاكی با سنگینی متوسط دارد. تكثیر گردو از طریق كاشت بذر و پیوند زدن انجام می‌شود ولی در ایران اكثر درختان گردو و غیر پیوندی هستند.

در جنس Juglans حدود 15 گونة مختلف وجود دارد. انواع این درخت در چین، ژاپن، فرانسه و آمریكا كشت می‌شود. مهمترین گردوهای موجود در دنیا معروف به گردوی ایرانی است زیرا ابتدا از ایران به سایر كشورهای خاورمیانه و از آنجا به یونان و روم و انگلستان و سپس به آمریكا انتقال یافته است.

هر چند گردوهایی كه در مناطق مختلف ایران كاشته می‌شوند از گونة گردوی معمولی (J-refia) هستند ولی با توجه به اختلاف‌های باغبانی در نقاط مختلفی ایران به نامهای متفاوتی مانند گردوی كاغذی، سنگی، ماكویی، سوزنی، نوك كلاغی، ضیاء آبادی، خوشه‌ای، نبرداری و . . .  شناخته می‌شوند.

3- اهمیت و گسترش قارچهای شبه جنس Cytospora

قارچهای شبه جنس Cytospora پراكندگی جهانی داشته و بیشتر گونه های آن روی میزبانهای چوبی و درختی دیده می‌شوند كه بیماری‌های ناشی از آنها بنام Cytosporn conker معروفند كه در ایران بخاطر رنگ فتیلة حاصل از فعالیت اسپورزایی این قارچها بنام بیماری فتیله نارنجی معروف گشته است گر چه الزاماً همة گونه ها فتیله تولید نمی‌كنند.