بیابان زدایی

- بیابان سرزمین وسیعی است که به خاطر بارندگی سالیانه کم دارای پوشش گیاهی کمی است.

4- در ایران قسمت‌های نسبتاً وسیع بیابان که به خاطر کمبود باران و نمکی بودن خاک به کلی بدون پوشش گیاهی است کویر نامیده می‌شود.

5- کویر : زمین های گلی و شور و نمک زار را کویر گویند یا کویر زمین گلی که در آن ترکیبات نمکی به مقدار زیاد یا کم وجود دارد گفته می شود . این زمین ها برای زراعت مساعد نیست .(خیام جزوۀ درسی مناطق خشک ایران ، ص 8)

6- در تعیین ویژگی بیابانها دو عنصر بارش ودما نقش اساسی دارد وبیابان با توجه به شرایط پیكر اقلیمی و زیستی به حالت كم آبی و خشكی كه علت كاهش پوشش گیاهی ودر نتیجه حیات حیوانی است گویند

7- مناطقی كه به سبب كمبود آب وخاك وپوشش گیاهی ناچیز توانایی حفاظت موثر از زمین را در برابر تخریب عوامل اتمسفری را ندارند مناطق خشك (بیابانی) گویند(دكتر محمود لاجوردی مجله رشد جغرافیا شماره ۳۶)

8- دكتر پرویز كردوانی : بعضی سعی كرده اند با توام نمودن چند ویژگی مناطق خشك را تعریف كنند و بر این اساس مناطقی را خشک و بویژه دارای بیابانی و کویری گویند که بارندگی در آنجا كم صورت می گیرد میزان ریزشهای آبی جوی از تبخیر سالانه كمتر ، آب قابل استفاده محدود و منطقه از لحاظ پوشش گیاهی فقیر و یا فاقد آن است و غیره... اما هیچك از آنها  نمی تواند یك تعریف جامع ودقیق وقانع كننده ای برای مناطق خشک و کویری و بیابانی باشد كه بر اساس آن بتوان حد ومرز مناطق خشك را به طور دقیق تعیین كرد،زیرا :

اولاً - ویژگی های مناطق خشك متنوع ومتعدد است.

ثانیاٌ - مسائلی در راه شناخت ویژگی های اقلیمی و نیز تعیین حد ومرز مشخص مناطق خشك وجود دارد از آن جمله موارد ذیل را می توان نام برد :

الف - ناچیز یا ناكافی بودن ایستگاه های هو اشناسی در مناطق خشك و در نتیجه عدم اطلاعات كافی

ب- تغییرات بسیار زیاد بارندگی در سالهای مختلف

موقعیت بیابان ها :

بیابانها عمدتا ً در قلمرو بین المدارین و یا برخی از مناطق بری ، آنجا که زمستانهای سرد و تابستانهای گرم دارد گسترش یافته است و حدود یک سوم از خشکیها را اشتغال کرده است و یونسکو وسعت آن را 50 میلیون کیلومتر برآورده کرده است . با توجه ساده به نقشه پرا كندگی بیابانها می توان دریافت كه تقریباً بین مدارات ۲۰ تا ۴۰ درجه در نیمكره شمالی بیابانهای : صحرای آفریقا – عربستان – ایران – آسیای مركزی – و آمریكای شمالی و در نیمكره جنوبی بیابانهای : شیلی – پرو – آرژانتین – آفریقای جنوب غربی و استرالیا گسترده شده اند . این نوارها مجاور حاره ای شمالی و جنوبی همه بیابانهای كره زمین را در بر نمی گیرد . به عبارت دیگر بیابانها به سواحل اقیانوسها ختم نمی شود بلكه دنباله آنها از نظر ویژگی های اقلیمی به داخل دریا ها و اقیانوس ها نیز كشیده می شوند.در واقع شرایط ییابانی در صحرای غربی موریتانی – نامیبیا – آتا كاما – استرالیای غربی – كالیفرنیا و ... تا فواصل زیادی بر روی اقیانوس ها ادامه دارد. امتداد ونظم این كمربند نسبی است و شرایط هماهنگی ندارد مثلاً عین الصلاح در مركز الجزایر با بارندگی صفر تا ۱۴میلیمتر در سال دقیقاً در همان عرضی قرار دارد كه چراپونچی با ۱۲ متر بارندگی سالانه قرار دارد . این دو كمربند كم آب وخشك زمین نه با استوا و نه با یكدیگر موازی نیستند .بلكه به صورت نوار موربی از جنوب غربی به شمال شرقی در نیمكره شمالی واز شمال غربی به جنوب شرقی در نیمكره جنوبی كشیده شده اند و خصوصیات این دو كمربند نیز یكسان نیست . مثلاً در كمربند شمالی در یك انتها بیابان گرم صحرا ودر انتهای دیگر بیابان سرد گبی قرار دارد . ودر واقع محل بیابانهای مهم دنیا بر یك نوار یا بهتر بر ردیف هایی از توده های پر فشار جنب حاره ای منطبق است كه دور تا دور كره زمین را در بر گرفته و از طرفین به وسیله دو مركز كم فشار حلقوی محدود شده اند . بنابراین بر فراز بیابانها زنجیره ای از سلو لهای متوالی پر فشار گسترش یافته كه در جهت حركت عقربه های ساعت می چرخند و محور میانی آنها تقریباًدر حدود ۳۰ درجه است .