صنعت نان

نزد ما مسلمانان گندم و نان از حرمت و منزلت خاصی برخوردار است و در بیشتر مراسم مذهبی و اعیاد و حتی سفره روزانه مردم از نان به عنوان نشانه ای از یمن و بركت الهی استفاده می شود.

مسیحیان نان را مقدس می شمردند و هنوز هم در مراسم مذهبی خود قرصهای كوچك نان را به نشانه جزئی از پیكر عیسی مسیح (ع) به شركت كنندگان می دهند و در دعای سفره خود از خداوند بزرگ می خواهند كه نان روزانه آنان را عطا كند و در واقع از نان به عنوان سمبل رزق و روزی یاد می كنند.

كلیمیان نیز نان را مقدس می دانند و معتقدند كه در مهاجرت بزرگ قوم یهود به صحرای سینا در زمان فرعون هنگامی كه در بیابان بدون غذا مانده بودند و از خدای بزرگ طلب روزی كردند، یك روز صبح وقتی سر از خواب برداشتند بیابان را پر از قرصهای كوچك نان یافتند كه خداوند از آسمان برایشان فرو فرستاده بود تا از گرسنگی نجات یابند.

پیشینیان ما، غلات را به طرق مختلفی در زیر سنگهای آسیاب خرد می كردند و سپس آن را با آب مخلوط كرده و به صورت حریره مانند مصرف می كردند.

با گذشت زمان این حریره ها را برروی سنگها یا خاكسترهای داغ پخته تا به صورت نان‌های امروزی در آمدند.

در كشور ما نان به تنهائی 80% از غذای مردم را تشكیل می دهد و حدود 65ـ60% پروتئین و كالری و حدود 3ـ2 گرم املاح معدنی و قسمت اعظم نمك طعام مورد نیاز روزانه از خوردن نان تأمین می شود.

در چند سال اخیر مصرف نان به دلایل متعدد از جمله بالارفتن هزینه سایر مواد غذایی افزایش قابل ملاحظه ای یافته است.