دینامیك (مناسب برای دوره دبیرستان)

علم دینامیك شاخه‌ای از مكانیك است كه در مورد حركت اجسام در اثر اعمال نیرو بحث می‌كند. معمولاً در مهندسی، دینامیك پس از استاتیك مورد مطالعه قرار می گیرد و موضوع آن تاثیر نیروها بر اجسام ساكن است. دینامیك دارای دو بخش مجزا می باشد: سینماتیك، كه عبارت از مطالعه حركت بدون در نظر گرفتن عامل آن یعنی نیرو است و سینتیك، علمی است كه نیروهای وارد بر جسم را به حركت ناشی از آنها ارتباط می دهد. دانشجوی مهندسی در می یابد كه درك كامل دینامیك، او را به یكی از مفید ترین و قوی ترین ابزرهای تحلیل در مهندسی تجهیز می كند.

موضوع علم دینامیك در مقایسه با استاتیك از نظر تاریخی، نسبتا جدید است. شروع درك دینامیك با استفاده از اصول استدلالی به گالیله (1642- 1564) نسبت داده می شود كه در مورد سقوط آزاد اجسام، حركت روی سطح شیبدار و حركت پاندول مشاهدات دقیقی را انجام داد. وی در زمینه ارائه روشی علمی برای تحقیقات ودر مسائل فیزیكی مسئولیت بزرگی را متحمل شده است.گالیله به جهت نپذیرفتن اعتقادات زمان خود كه مبتنی بر فلسفه ارسطویی بود، مثلاً این عقیده كه اجسام سنگین‌تر سریعتر از اجسام سبك تر سقوط می كنند پیوسته مورد انتقاد شدید قرار داشت. فقدان روشهای دقیق برای اندازه گیری زمان از موانع جدی گالیله بود و پیشرفتهای مهم بعدی در دینامیك در انتظار اختراع ساعت پاندولی توسط هویگنس در سال 1657 بود.

نیوتن (1727- 1642) بر اساس تحقیقات گالیله توانست فرمولهای دقیقی را برای قوانین حركت ارائه كند و در نتیجه، دینامیك را در جایگاه استواری قرار دهد. كار مشهور نیوتن در اولین ویرایش كتابش با عنوان اصول منتشر شد، كه معمولاً از آن به عنوان یكی از بزرگترین مقالات علمی ثبت شده یاد می‌شود. نیوتن علاوه بر بیان قوانین حاكم بر حركت ذرات اولین كسی بود كه قانون جاذبه عمومی را به طور صحیح فوموله كرد. با اینكه توصیف ریاضی او دقیق بود، او حس می‌كرد كه انتقال خارجی نیروی جاذبه بدون پشتیبانی یك واسطه كار بیهوده ای است. دانشمندانی كه پس از دوره نیوتن مشاركت‌های مهمی در توسعه علم مكانیك داشتند عبارتند از: اولر، دالامبر، لاگرانژ، لاپلاس،پوآنسو، كوریولیس، انیشتین و دیگران

از نظر كاربردهای مهندسی دینامیك علم جدیدتری است.