تحقیق در مورد عبودیت

چنین كمالی آدمی را با حقیقت خویش آشنا و همراه می كند ، و هر چه انسان در منازل و مراتب عبودیت حق بالاتر رود ، به حقیقت انسانی خود نزدیكتر می شود و اسما و صفات حق را بیشتر در خود جلوه می دهد .

هیچ كمالی مانند عبودیت آدمی را به مقامی كه شایسته ی آن است نمی رساند ، زیرا انسان به میزانی كه عبدٍ خدای متعال بشود ، استعدادهایش در جهت كمال مطلق شكوفا می شود ، و این مقام والاترین مقامات انسانی است .

عبودیت : اصلی ترین دعوت انبیا

تا زمانی كه بت پروری و بت پرستی وجود دارد ، تا زمانی كه آدمی اسیر كرنش در برابر غیر خدا و پرستش امور موهوم است ، بستر عبودیت الله و كمال حاصل از آن برای انسان فراهم نمی شود . از این روست كه پیام آوران الهی بیش از هر چیز بر نفی بت پروری و بت پرستی تأكید كرده اند و تلاش نموده اند مردمان را از بندگی غیر خدا و پیروی شیطان آزاد نمایند و به بندگی حقیقی برسانند كه در چنین بستری

استعدادهای كمالی آدمی در جهت حق شكوفا می شود ، چنانكه در مصباح الشریعه از امام صادق ( ع ) وارد شده است :

” العُبُودِیَّ‍ةُ جَوْهَرَةٌ كُنْهُهَا الرُّبُوبِیهُ . ”

بندگی خدا گوهر گرانبهایی است كه باطن آن آزادی و ربوبیت است .

انسان به میزانی كه عبد می شود و به مقام بندگی دست می یابد ، ربّ می گردد ، و دعوت انبیا ، دعوت به ربوبیت است از طریق عبودیت . انسان تا ازطریق عبودیت به ربوبیت نرسد واجد كمالی حقیقی نمی شود ، زیرا در غیر این صورت خودش نیست ، موجودی مجازی است .

“ ربوبیت ” به معنای مالك شدن ، صاحب بودن ، دارا بودن ، مدِبر بودن ، سرپرست و متصدی بودن است ، و انسان در سایه ی عبودیت الله مالك خود و قوای خویش و واجد كمالات انسانی می شود ، صاحب جمال و جلال می شود ، و زیبایی و خوبی و نیكویی در او جلوه می نماید . دعوت پیام آوران الهی به عبودیت ، راهی است به سوی ربوبیت و اتصاف آدمی به كمالاتی كه لایق آن است .