قلمرو اختیارات ولی فقیه از دیدگاه فقهای شیعه (از دیدگاه امام خمینی (ره))

وارد شدن در حوزه او حوزه طاغوت است. طاغوت وقتی از بین می رود كه به امر خدای تبارك و تعالی یك كسی نصب بشود شما نترسید از این چهار نفر آدمی كه نمی فهمند اسلام چه است. نمی فهمند ولایت فقیه یعنی چه؟ آنها خیال می‌كنند یك فاجعه به جامعه است. آنها اسلام را فاجعه می دانند نه ولایت فقیه را، ولایت فقیه تبع اسلام است[1].

فرازی از سخنان امام خمینی:

ولایت فقیه برای مسلمین، یك هدیه ای است كه خدای تبارك و تعالی داده است

سخنی با امام خمینی:

درواقع، آن كسی كه درطول تاریخ غیبت، پرچم ولایت فقیه را برافراشت و دراین راستا، سنگ تمام گذاشت و رنج ها كشید . امام بود.

راه امام برای همه زنده است هرگز او از میان ها نرفته است و برما لازم است اواصلی كه ایشان درآن راه حركت می كردند، حمایت و حراست كنیم .

بخش اول: ولایت مطلقه نقیه ازدیدگاه امام خمینی

فصل اول : انتصابی یا انتخابی بودن رهبری:

برای اثبات ولایت مطلقه برای ولی فقیه، لازم است انتصابی بودن آن را با ادله عقلی و نقلی بیان كنیم و درضمن رد كردن انتخابی بودن رهبر و نقدآن، به مقایسه دو نظریه انتصابی و انتخابی بپردازیم و درنهایت به اثبات به مفهوم ولایت مطلقه فقیه، برای رهبر می پردازیم.

الف) ولایت انتصابی[2]:

امام خمینی همانند بسیاری از فقها براین عقیده است كه ولایت فقیه مشروعیت الهی و مقبولیت مردمی دارد، یعنی ازیك طرف تمام فقها باالفعل از ناحیه معصومین برای اعمال ولایت و اجرای احكام الهی منصوب شده اند و از طرف دیگر برای اینكه ولایت آنها ازقوه به فعلیت برسد، باید مستقیم مورد پذیرش مردم قراربگیرند.

دلایل بسیار است كه مشروعیت الهی و مقبولیت مردمی آن را اثبات می‌كند كه در این تحقیق چند دلیل را بیان می كنیم و به تفصیل آن نمی پردازیم زیرا كه سخن ما در اثبات ولایت فقیه نیست و در مورد اختیارات ولی فقیه است.

دلیل اول:

اولاً: خدا نه تنها خالق انسان است، بلكه او تنها مدبر و فرمانروای حقیقی است كه ولایت برمال و جان انسانها دارد: چراكه «ان الحكم الا لله»[3] به این مسأله اشاره می‌كند.

ثانیاً : خدا در عصر حضور با اذن و نصب خویش، معصومین را موظف به اجرای احكام الهی نمودو به آنان ولایت مطلقه را عطاكرد، زیرا كه خود فرموده است «النبی اولی بالمومنین من انفسهم»[4] اما درعصر غیبت برای این كه، این راه استمرار پیدا كند، فقهای جامع الشرایط را برای زعامت و ورهبری نصیب نموده است.

دلیل دوم:

دلیل دیگر همان دو روایت، مقبوله و توقیع است، چرا كه درروایت آمده است «فانی قد جعلته علیكم حاكماً[5]» و «فانی حجتی علیكم و انا حجه الله علیهم»[6] كه معنای صریح درروایت این است كه فقها برای اجرای احكام الهی نصب شده اند.

دلیل سوم:

زمانی كه به كتاب و سنت مراجعه می كنیم، نسبت به مساله مشورت و نظر خواهی ازمردم تأكید خاصی شده است، زیرا دربرخی آیات آمده است: «والذین استجابوا اربهم و اقاموااللصلوه و امرهم شوری بینهم و مما رزقنا ینفقون[7]» و «شاورهم فی الامر، فاذا عزمت فتوكل علی الله[8]»، معنی :«در كار با آنان مشورت كن پس چون تصمیم گرفتی بر خدا توكل كن» و ازاین روی است كه امام خمینی (ره) درپاسخ آیه الله مشكینی، درهنگام بازنگری قانون اساسی می فرمایند : «اگرمردم به خبرگان رای دادند تا مجتهد عادلی را برای رهبری حكومتشان تعیین كنند وقتی خبرگان فردی را تعیین به عنوان رهبری كنند قطعاً او مورد قبول مردم است، دراین صورت او ولی مردم می شود و حكمش نافذ است».