معماری بناهای شهر قزوین در دوران صفوی

گر چه از ابتدا عمارت را برای كاربری موزه در نظر گرفتند، ولی آنچنانكه روند انجام مرمت در این بنا را پی میگیریم ، تعمیر ساختمان به سمت سازگار شدن با این كاربری نیست. سیاست مرمت به سمت حفاظت پیش رفته و ارزش گراست و بصورت ریشه ای هدفی آرمانی را دنبال می كند . اما پیش از این بنا اسم موزه را برخود دارد و در حین مرمت یا پیش از آن همچنان با كاربری موزه ادامه حیات می دهد . این دو گانگی برخورد سیاست گذاران و تاثیر گذاران ذی نفوذ یا ذی نفع در این بنا و متخصصین مرمت ، چندان به نفع بنای تاریخی تمام نشده است . چرا كه هنوز سر درگمی در برخورد با این بنا به چشم می خورد . مثلا امسال سالن طبقه بالایی را از اشیاء تخلیه كرده و طبقه همكف را به این كار اختصاص داده اند .

با نظر به بنا و تقشه آن در می یابیم كه عمارت مذبور كه كوشكی بوده در میان باغ، از طرحی آزاد و برون گرا برخوردار است كه از هر طرف به اطراف راه دارد.در واقع تالار میانی هم كف نوعی فضای نیمه بسته و نیمه باز طرح اندازی شده كه آب آزدانه به داخل جریان داشته است. در نظر گرفتن كاربری موزه (محل حضور اشیا)كه ماهیتا محلی است با پیش بینی ایمنی فراوان، با ویژگی این بنا منافات دارد. به قول آقای مهندس مجابی، در گزارش سال 1360، بنا خود موزه‌ای از نقاشی و در واقع هنر دوره صفوی و پس از آن است و خود بنا به خاطر قرارگیری آن در رده بناهای اولیه صفوی از اهمیت و اعتبار خاصی برخوردار است. حال آوردن اشیاء موزه ای و نمایش دادن آنها در این فضا ارزش هر دو را كم می كند. 

در اثر زلزله سال 1369 منطقه شمال كشور، بدون اینكه تغییری در سازه و اساس عمارت چهل ستون وارد آید،با شكستن ویترین ها،بسیاری از اشیا موزه ای نیز از بین رفت كه نشان دهنده انتخاب نادرست است.