شكل دادن به وسیله نورد كردن

 كارگاه های نورد ممكن است از دو و یا نوردهای متعددی تشكیل شده باشند، تعداد نوردها در دستگاه های مختلف متفاوت بوده و انواع معروف آنها عبارتند از:

1-نوردهای دوتائی2- نوردهای سه تائی 3-نوردهای چهارتائی

در نوردهای دوتائی بعد از اینكه جسم مورد نورد، از میان استوانه ها عبور كرد، جهت گردش استوانه ها عوض میشود تا جسم مورد نورد بتواند در جهت عكس وارد استوانه ها شود. بدین علت نوردهای دوتائی را نوردهای «قابل برگشت» نیز مینامند. یك نوع بخصوص، از نوردهای دوتائی دارای دو جفت غلطك بوده و«نوردهای دوتائی دوبل» نامیده میشوند. جهت حركت میكنند. اینطریقه برای نورد اجسام سنگین مناسب نبوده و اكثراً برای نورد اجسام سبك از قبیل میله و فولادهای گرد و غیره مورد استفاده قرار میگیرد.

در نوردهای سه تائی سه استوانه بالای همدیگر قرار میگیرند جسم مورد نورد در موقع رفتن در بین استوانه تحتانی و میانی و هنگام بر گشت بین استوانة میانی و بالائی فشرده شده و دراز میشود جهت حركت نوردها در اینجا نیز بدون تغییر باقی

می ماند. 

مطابق قوانین و تجربیاتیكه دربارة نوردها بعمل آمده است به این نتیجه رسیده اند كه استوانه های باریك در فشار ثابت، جسم مورد نورد را بیشتر از استوانه های كلفت دراز و پهن میكنند. ولی عیب استوانه های باریك در این است كه در فشارهای بالا بزودی خم میشوند، و هر چقدر هم مقدار این خمش كمتر باشد در موقع نورد ورق و تسمه مضر بوده و آنها را خراب میكند. برای بر طرف كردن این عیب « استوانه های كارگر»[1] بروی استوانه های كلفت تری تكیه میكنند، این استوانه ها كه « غلطك های تكیه» نیز نامیده میشوند در تمام طول خود، استوانه های كارگر را فشرده و از خم شدن آنها جلوگیری بعمل میآورند.