تولید مثل
جانوارن هم، برای تولید مثل، به سلول های نر و ماده نیاز دارند گامت نر اسپرم و گامت ماده تخمك نام دارد كه در اندام های تولید مثلی نر و ماده به وجود می آیند در همه مهره داران و بعضی از بی مهره ها، جانور نر و ماده از هم جدا هستند |
دسته بندی | علوم پزشکی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 38 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 37 |
اما در بعضی بی مهرهها از قبیل اسفنجها، مرجانها، بعضی از كرمها و نرم تنان، مانند گیاهان، اندام تولید مثل نر وم اده در بدن یك فرد است ( نر- ماده اند). جانوران گرچه در تولید مثل جنسی روش های مختلفی دارند ولی دو ویژگی مشترك در این روش ها وجود دارد كه در قالب شرایط گوناگون ساختار بدنی و محیطی آنها به شكلهای مختلفی بروز میكند.
الف – ایجاد امكان لقاح: گامت ها باید با یكدیگر برخورد كنند تا بتوانند تركیب شوند و سلول تخم را ایجاد نمایند. گر چه اغلب، گامت نر- بر خلاف گامت ماده – متحرك است اما معمولاً برای برخورد با هم به شرایط محیطی وابسته اند، بنابراین، برای انجام لقاح شرایط مكانی و زمانی خاصی لازم است.
از نظر شرایط مكانی، لقاح ممكن است در بیرون بدن جاندار صورت بگیرد ( مانند بسیاری از بی مهره گان، ماهی ها و دوزیستان) یا آن كه در داخل بدن باشد ( مانند خزندگان، پرندگان و پستانداران و بسیاری از گیاهان) در حالت اول آن را لقاح خارجی و در صورت دوم، آن را لقاح داخلی گویند.
از نظر شرایط زمانی، تولید گامت ها و نیز رها شدن آنها به منظور تركیب با یكدیگر باید تقریباً در یك موقع و در زمان مناسب باشد تا امكان برخورد مؤثر گامت ها فراهم شود. این زمان مناسب، در برخی جانوران مثل پستانداران و پرندگان، دورهی جنسی نام دارد.
بحث كنید
در لقاح خارجی، گامت ها در محیط زندگی جاندار – كه معمولاً آب است – رها می شوند. البته در لقاح داخلی نیز باید محیط مناسب برای زنده ماندن گامت ها تا هنگام لقاح، فراهم شود.
- گامت هایی كه لقاح خارجی دارند، باید چه ویژگیهایی داشته باشند؟
- چرا لقاح خارجی روش مطمئنی برای تولید جاندار جدید نیست؟
- جرا برای والدین، لقاح خارجی، روش متكی بر صرفه جوی ماده و انرژی نیست؟
- مزایای لقاح بر لقاح خارجی چیست؟
- چرا حتی در لقاح داخلی تعداد گامت های نر بسیار بیش تر از گامت های ماده است؟
ب- ایجاد امكان رشد تخت تا ایجاد نوزاد: برای آن كه تولید مثل موفق باشد باید شرایطی تغذیه و حفاظت از جنین فراهم شده باشد. در جانورانی كه جنین داخل«رحم» درون شكم مادر پرورش مییابد، این شرایط به بهترین صورت وجود دارد. جنین از طریق اندامی به نام « جفت» كه به وسیلهی « بند ناف» به جنین متصل است با خون مادر ارتباط دارد و مواد لازم را از آن دریافت می كند و مواد زاید را به آن می دهد.