و مطابق ماده 98 دبیر كل در تمام جلسات مربوط به سازمان انجام وظیفه  می‌كند و گزارش سالانه مربوط به روال كار سازمان را به جمع تقدیم می‌كند. ماده 99 اشعار می‌دارد:

«دبیر كل می‌تواند نظر شورای امنیت را به هر موضوعی كه بعقیده او ممكن است حفظ صلح و امنیت بین المللی را تهدید می‌كند جلب نماید».

بنابراین طبق این ماده می‌توان به وسعت عمل دبیر كل پی برد. بعبارت دیگر دبیر كل در این زمینه به ابتكار خود و در فرصت مناسب می‌تواند، شورای امنیت را مجبور به بررسی موضوعی نماید كه مخل نظم و امنیت بین المللی می‌باشد.

ماده 100 منشور در خصوص استقلال عمل اعضا از كشورشان می‌باشد. این ماده بیان می دارد كه: «دبیر كل و كارمندان ملل متحد در انجام وظایف خود از هیچ دولت یا مقام خارج از سازمان كسب دستور نخواهند كرد و دستوراتی را نخواهند پذیرفت. آنان فقط مسئول سازمان هستند و از هر عملی كه مناقی موقعیتشان بعنوان مامورین رسمی بین المللی باشد خودداری خواهند كرد...»

بدین ترتیب دبیر كل سازمان شخصی مستقل است كه در اجرای وظایفش منابع ملی خود را در نظر نخواهد گرفت. بالاترین مقام سازمان به معنای با نفوذترین كارمندان می‌باشد. به عالیترین رتبه و مدیریت را دارا می‌باشد. بنابراین از روی انتظاراتی به مراتب بالاتر می‌رود. هرگاه كه بحرانی در جهان اتفاق می‌افتد، چشمها به دبیر كل سازمان ملل دوخته و امیدها به وی بسته می‌شود.

كورت والدهالم دبیر كل اسبق سازمان ملل در این رابطه گفته است:

(تحرك و توانایی سازمان ملل برای رفع درگیری‌ها تا حد زیادی به كاردانی دبیر كل و همكارانش بستگی دارد. دبیر كل می تواند جریانات سیاسی را به سویی هدایت كند كه از بروز درگیری‌ها جلوگیری كند و برای پاره ای از مسائل راه حلهای صلح آمیزی ارائه نماید. زیرا برای مشكل‌‌ترین مسائل هم می‌توان در نهایت به تضمینی همگانی دست یافت. این امور می‌تواند مهمترین وظایف بن باشد)[1]

در واقع می‌توان گفت حساس‌ترین تست در سازمان ملل متحد، مقام دبیر كل سازمان می‌باشد سیاستهای دبیر كل در تمام سازمان اجرا می‌گردد و تمام اركان سازمان علوم به رعایت آن می‌باشند، قسمت دوم ماده 100 منشور نیز به همین موضوع اختصاص یافته و مربوط به كروم تبعیت اركان و اعضاء از دستورات دبیر كل می‌باشد.

مبحث اول اشغال فلسطین و خاویر برزدوكوئیار انجمن دبیر كل سازمان ملل)

واوهایم در مورد كسالت اوتانت (سومین دبیر كل سازمان ملل) در كتاب خاطراتش هنگام توضیح جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل كه در سال 1976 و در زمان دبیر كلی وی روی داد اظهارات نظر می‌‌كند كه:

(بی‌تردید كلی از شكست خوردگان جنگ شش روزه، سازمان ملل متحد بود كه

گروه‌های صلح آن در فاصله بین سالهای 1956 تا 1966 بین قوای اسراییل و مصر حائل بودند بر اثر شار رئیس جمهور مصر،  جمال عبد الناظر، دبیر كل پیش از من، اوتانت، این نیروهای صلح را در مه 1967 فرا خواند.

چند روز بعد  جنگ آغاز شد، تعداد زیادی از دولتها، سازمان ملل متحد و دبیر كل آن را مسئولین این واقعه دانستند.

در گفتگو با اوتامت متوجه شدم كه این ؟؟؟ تا چه موجب نارحتی او شده است... او هرگز نتوانست آن تجربه غم انگیز سال 1967 را از وجدان خود بزداید و من معتقدم كه این ناراحتی وجدان از عوامل بیماری ست و مرگ زودرس او در نوامبر سال 1974 بوده... اوتانت پس از مذاكره‌ای مفصل با «رالف پانچ» عالی ترین آمریكایی در دبیرخانه سازمان ملل، تصمیم به فراخواندی نیروهای صلح سازمان از حرز مصر و اسرائیل گرفت)[2]

در دسامبر 1981 اسراییل جولان را اشتغال نموده بوده تشنج در جنوب لبنان به اوج خود رسیده بود. در سوم ژوئن اسرائیل بهانه‌ای برای حمله به جنوب لبنان یافت.

سنیتراسراییل در انگلستان توسط گروه ابونزال مورد حمله قرار گرفت و به شدت مجورح شده روز بعد هواپیماهای اسرائیل جنوب لبنان را گلوله باران كردند.. در سحرگاه شش ژوئن 1982 نیروهای اسرائیلی به جنوب لبنان حمله كردند.

( در كوئیار كه از آغاز ماجرا احساس می‌كرد كه حمله اسراییل قریب الوقوع است از طرفین خواست تا ؟؟؟ بین سابق را كه توسط حمله هوایی اسراییل به جنوب لبنان شكسته شده بود رعایت نمایند. ضمناً از پزریدنت متیران رئیس جمهور فرانسه كه در این زمان میهماندار سران هفت كشور فرصتی به خواست تا از سران این كشورها بخواهد تا در استقرار صلح در جنوب لبنان دخالت كنند و دی را یاری نمایند.

دان هفت كشور صنعتی غرب تنها دور روز بعد طی نامه رسمی به دوكوئیا اطلاع دادند كه از تلاشهای وی برای آتش بس حمایت خواهند كرد و این نامه در ساعت پیش از آغاز جمله سراسری اسراییل به لبنان بدست دو كنیار رسید.[3]

زمانی ‌كه طرفین منازعه احساس می‌كنند كه دبیر كل در عمل از توانی و حمایت كافی برای جلوگیری از جنگ برخوردار نیست، به اشغالگری ادامه خواهند داد.

در پی اتفاقات و حوادث مختلف دیگری كه همزمان با انتخاب دكوئیار بوقوع پیوست وی گزارش مفصلی به مجمع عمومی گذریم نمود. وی در این گزارش بیان نمود.

(من در این بخش از گزارش سالانه خود به مجمع عمومی از نقش و بیان معمولی علمكرد های سازمان ملل در سال گذشته در می گذرم و توجه را به مشكلات اساسی كه باعث عدم كارآیی و امكانات سازمان ملل كه برابر منشور جهت حفظ صلح جهانی به وجود آمده و نجفی برای گفتگوهاست معطوف می‌كنم...

نقش و توانایی سازمان ملل در چنین جهانی واقعاً چیست؟ منشور ملل متحد پس از 6 سال جنگ و انهدام بوجود آمده است. من پاره‌ای در مواقع احساس می‌كنم كه فاصلی كمتر از تدوین كنندگان آن كه در پایان یك تراژدی بزرگ زندگی می‌كردند، آن را جدی می‌گیریم. در نتیجه من معتقدم اولین گام مهم این است كه ما آگاهی‌ها و تعهدات دولتها را نسبت به منشور سازمان ملل افزایش دهیم...

ما سازمان ملل را زمانیكه در همه جا آماده می‌شویم جدی می‌گیریم. من مایلم كه تاكید كنم كه ما باید به طور جدی راههای عملی و امكانات سازمان ملل را به عنوان یك نهاد داخلی در جهانی چنین طوفانی و تا آرام گسترش دهیم.)

مبحث دوم:  اشغال لبنان و كورتوالدهام (چهارمین دبیر كل سازمان ملل)

كورت والدهایم دبیر كل چهارم سازمان ملل متحد و رئیس جمهور اتریش در كتاب خود تحت عنوان كاخ شیشه‌ای سیاست درباره فعالیت ها و خاطراتش در دوران دبیر كل توضیح داده است. در این كتاب وادلهایم در فصل چهارم درباره قضیه اشغال لبنان و فعالیتهای خود گفته است.

او چنین می‌‌گوید:

(اوضاع انفجاری و نامطمئن خاور نزدیك، قبل از شروع خدمت من، سازمان ملل متحد خود را به خود مشغول داشته بود و عملاً در تمامی دوران خدمت من نیز با آن درگیری بودیم...

سازمان ملل در این مورد بار دیگر ثابت كرد، هر جا كه لازم باشد، اگر اختیارات لازم را گرفته باشد تا به سرعت اقدام می‌كند، نخست تصمیم داشتیم نیروی چهار هزار نفره تشكیل دهیم ...)

وادلهایم در ادامه توضیح می‌دهد كه نیروهای سازمان ملل در آن زمان متعلق به دو كشور ایران و اتریش بودن و تاكید می كند كه دولت شاه ایران كمكهای فراوانی را در عملیات سازمان ملل انجام می‌داده است.