علوفه و تغذیه گاوهای گوشتی
تاكنون پیشرفتهای زیادی در زمینه تكنولوژی تولید و عمل آوری علوفه و تغذیه گاوهای گوشتی با علوفه بدست آمده است در واقع دورانی كه افزایش وزن دامها در طول بهار و تابستان به علت كمبود علوفه و تغذیه حیوان، با خوراك های كم ارزش، میل به علوفه پوسیده داخل مزرعه، علوفه های خشیب اطراف مزرعه علوفه های پس مانده و سایر فراورده های فرعی كشاورزی، در طول زمستان از |
دسته بندی | علوم انسانی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 33 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 46 |
علاوه بر این ، شواهد نشان میدهد كه اتخاذ تكنولوژیای كه منتج به عملكرد فیزیكی در دام ( استفاده از علوفه ارزان تر و افزایش وزن بالاتر) شود سودمندتر از روش خرید و فروش تنهای دام است ( روشی كه توجه بیشتری به مساله قیمت خرید و افزایش دام كمتری به هزینه های تغذیه دام میكند) براین اساس هزینه های تغذیه ای پایین تر( كه در اثر استفاده كمتر از مواد متراكم حاصل گردید ) وزن زنده بالاتر دام در هنگام فروش دلیل اصلی بدست آوردن امتیاز بالاتر از متوسط جامعه در سه نمونه از گاوداریهای موفق در انگلستان بوده است.
مهمترین اصل بیولوژیكی ، رسیدن حیوان در فاصله زمانی مشخص به وزن مناسب و قابل كشتار است برای داشتن افزایش وزن، قطعاً باید مصرف خوراك توسط دام از حالت نگهداری بیشتر باشد. روشهایی تولید گوشت گاو معمولاً با شرایط بیولوژیكی و اقتصادی دامداری ارتباط دارند و این روشها به بخشهایی كه معمولاً با سن دام در موقع كشتار مرتبط است تقسیم میشوند. در بیشتر روشهای تولید گوشت، استفاده از علوفه ذخیره شده معمول است برای مثال، در مزارع پروار بندی ، تغذیه گوسالهها معمولاًبا استفاده از سیلوی ذرت همراه با كنسانتره، متشكل از غلات و مكملهای پروتینی و مواد دیگر انجام می شود تا این حیوانات در سن 15 ماهگی كاملاً پروار شوند.
برای زمستان گذرانی برخی از دامها ، اغلب از علوفه خشك، نامرغوب و محصولات فرعی كشاورزی در تغذیه استفاده میشود. گوساله ای كه در سن 10-12 ماهگی زمستان گذرانی را شروع میكند به ندرت در سن كمتر از 2 سالگی به وزن مناسب كشتار خود میرسید.
نژادها برای مواد خوراكی :
نژاد ها و آمیخته های نژادی تفاوتهای فاحشی از نظر اندازه ، جثه، مرحله رسیدن به بلوغ جسمی و خصوصیات مربوط به لاشه را از خود نشان میدهند. نژادهای بزرگ جثه مانند شاروله، سیمنتال وسات دان با سرعت بیشتری نسبت به نژادهای كوچك جثه مانند هرفورد، رشد كرده و بنابراین گوشت بیشتری در واحد زمان تولید میكند. به هر حال نژادهایی چون آبردین آنگوس، گالووی، دوون و هرفورد كه زود به بلوغ جسمی میرسند، نسبت به نژادهایی كه دیر به بلوغ جسمی میرسند، در شرایط تغذیه یكسان، با سرعت بیشتری پروار میشوند. این در حالی است كه گروه اول در شرایط گوسالههای از شیر گرفته شده نژاد گوشتی را اغلب به منظور گذراندن زمستان و یا پروار كردن در مراكز پروار بندی ( چند راسی تا 100 هزار راسی ) از مرتع خارج میكنند.