حجاب

البته در محیط های اسلامی و مذهبی، مخصوصاً  در محیط ایران بعد از انقلاب جمهوری ا سلامی، بسیاری از مسائل حل شده، و به بسیاری از این سؤالات عمده پاسخ كافی و قانع كننده داده شده است، ولی با زاهمیت موضوع ایجاب می كند: این مسأله به طور گسترده تر مورد بحث قرار گیرد.

مسأله این است: آیا زنان با (نهایت معذرت) باید برای بهره كشی از طریق سمع،‌بصر و لمس (جز آمیزش جنسی) در اختیار همة مردان باشند؟ و یا باید این امور،‌ مخصوص همسرانشان گردد؟

بحث در این است: آیا زنان در یك مسابقة بی پایان در نشان دادن اندام خود و تحریك شهوات و هوس های آلوده مردان درگیر باشند؟ و یا باید این مسائل از محیط اجتماع بر چیده شود،‌ و به محیط خانواده و زندگی زناشوئی اختصاص یابد؟!

اسلام، طرفدار برنامة دوم است و حجاب، جزئی از این برنامه محسوب می شود،‌ در حالی كه غربی ها و غرب زده های هوسباز، طرفدار برنامة اولند!.

اسلام، می گوید: كامیابی های جنسی اعم از آمیزش و لذت گیری های سمعی، بصری و لمسی مخصوص به همسران است و غیر از آن گناه، و مایة آلودگی و ناپاكی جامعه می باشد كه جملة‌ «ذلِكَ أََزكی لَهم» در آیات فوق اشاره به آن است