بارتك قطبی

ماشین های مولد بارهای الكتریكی از سال 1600 میلادی ساخته شدند و پس از توسعه منجر به ساخت ماشین ویمشرست[1] wimsherst در سال 1878شدند این ماشینها امروزه هم وجود دارند ولی بصورت پیشرفته تر مثلاً ماشین تولدی ولتاژ بالای فلیسی[2] ، امروزه در بعضی سیستم های رنگ پاشی و در شتابدهنده ها بكار میرود نمونه دیگر مولدهای ولتاژ تسمه ای هستند كه ماشین وندگراف از نمونه آن است.

پیشرفت بزرگ الكتروستاتیك عملی از زمانی شروع شد كه كاترل[3] در سال 1906 ته نشین‌سازهای الكتروستاتیكی را در كارخانه‌های سیمان در آمریكا به كار برد در سال 1923 با نصب چنین دستگاهی روی دودكش یك كارخانه برق با سوخت زغال‌سنگ، از ورودی خاكستر زغال سنگ به داخل هوای محیط جلوگیری شد و بدین ترتیب از آلودگی محیط به میزان قابل ملاحظه‌ای كاسته گردید و در سال 1930 رنگ‌پاشی الكتروستاتیك پای به عرصه ظهور نهاد. [1]

چستر كارلسون[4] در 22 اكتبر سال 1938اولین فتوكپی به روش الكتروستاتیك را در نیویورك بدست آورد و در سال 1942 امتیازش را دریافت كرد و پنجره نوینی جهت كاربرد علم الكتروستاتیك گشود.

در سال 1976 اولین خط تولید لعاب پودر الكتروستاتیك در سپم فرانسه راه‌اندازی شد و از دهه 1970 به بعد شركت‌های تولیدی در كشورهای استرالیا، اروپای شرقی ژاپن كانادا زلاندنو و بخصوص آمریكا با مقایسه مجموع هزینه‌های كاربرد لعاب پودر به روش الكتروستاتیك با سایر روشها بهره گیری از پوشش الكتروستاتیكی را انتخاب و این تأسیسات را در خط تولید خود بكار گرفتند . [9]