با این حال معروفترین برای یادگیری این است : یادگیری به فرایند ایجاد نسبتاً پایدار در رفتار یا توان رفتاری كه حاصل تجربه است ، گفته می شود و نمی توان آنرا به حالتهای موقتی بدن مانند آنچه بر اثر بیماری ، خستگی ، یا داروها پدید می آید نسبت داد .

ویژگیهای مهم یادگیری عبارتند از : 1- تغییر  2- تغییر نسبتاً پایدار
 3- تغییر نسبتاً پایدار در توان رفتاری  4- تغییر نسبتاً پایدار در توان رفتاری بر اثر تجربه .

ویژگیهای ورودی عاطفی[1] :

ویژگیهای ورودی عاطفی نشان دهنده انگیزش یادگیری یا همان علاقه به درس است .  همه می دانیم كه علاقه به درس دقت كوشش و پشتكار یادگیرنده را افزایش می دهد و در نتیجه بر یادگیری او تأثیر مثبت دارد ، بنابراین كوشش در بالا بردن سطح علاقه یادگیرنده یكی از تدابیر آموزشی معلم به حساب می آید .

آنچه كه تعیین كنندة ویژگیهای ورودی عاطفی یا انگیزش دانش آموزان برای یادگیری یك موضوع تازه است تصورات او از موفقیتها یا
شكست هایی است كه در گذشته از موضوعهای تازه كسب كرده است .

به عبارت دیگر تصور یادگیرنده دربارة موفقیت یا شكست در یك تكلیف یادگیری مبتنی بر تجاربی است كه وی از آن تكلیف یا تكالیف مشابه آن به دست آورده است،اگریادگیرنده معتقد باشد كه در گذشته تكالیف مشابهی را با موفقیت انجام داده است احتمالاً با تكلیف بعدی نیز با نوعی عاطفة مثبت برخورد خواهد كرد .

در مقابل اگر اعتقاد داشته باشد كه در تكالیف مشابه گذشته با شكست مواجه خواهد شد . این عواطف مثبت یا منفی ابتدا مشخص و محدود به درسهای خاص گسترش یابد و تا آنجا وسعت می گیرد كه تمام دروس آموزشگاهی را شامل می شود .

راههای مقابله با مشكل كمبود انگیزش یادگیری :

مشكل كمبود انگیزش یادگیری دانش آموزان یا كمبود علاقه آنان نسبت به یادگیری موضوعهای تازه ناشی از شكست های پی در پی قبلی در درسهای مشابه درس جدید است .  بنابراین بهترین راه رفع این مشكل این است كه سطح رفتارهای ورودی شناختی و در صورت لزوم سطح رفتارهای ورودی روانی ـ حركتی دانش آموزان را بالا ببریم و كیفیت آموزش را نیز بهبود ببخشیم ، این اقدامات سبب افزایش یادگیری و كسب موفقیت از سوی دانش آموز در درسهای تازه خواهد شد این كسب موفقیت باعث می شود كه یادگیرنده به تدریج به تصوری مثبت تر از تواناییهای خود نسبت به یادگیری آموزشگاهی دست یابد . اگر این جریان در چندین واحد یادگیری ادامه یابد از تصورات منفی دانش آموز نسبت به توانائیهایش در رابطه با یادگیری مطالب آموزشگاهی كاسته
می شود و بجای آن تصورات مثبت تری در این مورد كسب خواهد كرد كه این خود علاقه و انگیزه یادگیری او را افزایش می دهد .

آنچه كه در بالا گفته شد بهترین روش ایجاد علاقه در دانش آموزان نسبت به یادگیری موضوعهای درسی است . علاوه بر این روش كلی ، روانشناسان ترتیبی شیوه ها و فنون دیگری را كشف كرده اند كه با توجه به آنها سطح علاقه و انگیزش یادگیرندگان را بالا می برد .

نظریه یادگیری معنی دار كلامی

دیوید آزوبل واضع یكی از نظریه های معروف شناختی است كه نظریه یادگیری معنی دار كلامی نام دارد ارتباط این نظریه با یادگیری آموزشگاهی بیشتر از سایر نظریه های یادگیری است . زیرا این نظریه در اصل برای توجیه و تبیین مسائل یادگیری كلامی مربوط به مطالعه درسی تدوین شده است . زوبل این نظریه را در چندین اثر خود به ویژه در كتاب روانشناسی پرورشی پرداختن به ماهیت ، شرایط ، بازده و ارزشیابی یادگیری كلامی است .

به اعتقاد او یافته های روانشناسی پرورشی باید از پژوهشهای انجام شده در آموزشگاه و كلاس درس به دست آیند و روانشناسی پرورش تا آنجا باید به سایر مسائل روانشناسی بپردازد كه در ارتباط عملی مستقیم با یادگیری كلاس درس باشند . به نظر او یادگیریهای طوطی ولر و سایر انواع یادگیری آزمایشگاهی غالباً با تكالیف یادگیری آموزشگاهی بی ارتباط اند . برای او یادگیری اصیل آموزشگاهی همان یادگیری معنی دار كلامی است. مطالعه نظریه آزویل مستلزم آشنایی با تعدادی متغیر فرضی و روابط میان آنهاست .

یادگیری مطالب معنی دار

در نظریه آزوبل یادگیری معنی دار از راه ایجاد ارتباط بین مطالب تازه و مطالب قبلاً آموخته شده ایجاد می شود منظور از ایجاد ارتباط میان مطلب تازه و مطالب قبلی این است كه بین مطلب جدید یادگیری و ساخت شناختی فرد نوعی ارتباط برقرار گردد . بنا به گفته الفراسنوا یادگیری و ساخت شناختی فرد نوعی ارتباط برقرار گردد .

بنا به گفته الفراسنوا یادگیری معنی دار مستلزم آن است كه یادگیرنده از قبل مفاهیمی را مفهوم جدید قابل ربط دادن به آن است آموخته باشد وقتی كه مطالب تازه وارد ساخت شناختی می شوند هر یك از آنها در جای خود و در زیر مطالب جامع و كلی قرار می گیرند اگر این امر میسر باشد یادگیری معنی دار صورت می گیرد ، چنانچه مطلبی تازه تنواند در هیچ یك از هرمهای ساخت شناختی جای مناشبی پیدا كند یعنی به هیچ وجه قابل ربط دادن به مطالب قبلاً آموخته شده نباشد ، یادگیری معنی دار نمی تواند صورت پذیرد و اگر یادگیری آن از طریق تمرین تكرار اصرار شود ، آن مطلب به صورت طولی وار آموخته خواهد شد .