پرورش انگور و كشمش در ایران و دیگر كشورها

تاریخچه و دیرینگی انگور :

طبق روایتی كه بیشتر شبیه افسانه است می گویند پس از طوفان نوح كشتی به سیسیل رسید . حضرت نوح بزی را در زمین پر از گل و باطلاق رها كرد . این حیوان شیطان با جست و خیزی كه داشت خود را به یك نبات وحشی رسانید و از آن به مقدار زیادی خورد به طوریكه پس از برگشتن كاملاً مست بود.

انگور یكی از میوه های تاریخی است كه از دیرباز مورد استفادة انسان قرار گرفته است . بطوریكه انگور پیش از پیدایش غلات و بطور وحشی و فراوان در جنگلها وجود داشته و قدمت آن را در حدود هفت هزار سال تخمین می زنند و در كتب هندیها و چینیها از آن نامبرده شده و سی سال قبل از تولد مسیح به آنان آشنا بوده اند و این میوه اول به شكل نبات وحشی در آسیا می روئیده است .

بر طبق روایات موجود ، حضرت نوح (ع) نخستین كسی بود كه به پرورش انگور پرداخت و در دوران فنیقی ها و آشوری ها در مصر ، پرورش انگور وجود داشته و در دوران هامورابی پادشاه بابل در 1670 سال قبل از میلاد ، تاكستانهای فراوانی در منطقه بین رودخانه های دجله و فرات وجود داشته و بر طبق نظریة مورخین بذر انگور از مناطق نامعلوم توسط شخصی بنام سایبولد به جنوب آرارات و شرق دجله (تقریباً منطقة آذربایجان و كردستان ) منتقل شده است.

عربها نیز در كشت و پرورش انگور سهم بسزایی دارند و ملت یهود شراب فراوانی در آن موقع پیدا كرده بود. از قرار معلوم ملت یهود انگور را به یونان و بعداً به ایتالیا وارد كردند و سپس در كشورهای اروپا و مخصوصاً فرانسه كشت آن معمول شده است. انگور با شرط رسیدگی كامل از تمام میوه ها بیشتر ویتامین دارد و مخصوصاً دارای ویتامین آ ، ب، ث ، می باشد . به علاوه دارای قند ـ آلبومین ـ چربی ـ تاتن ـ منگنز ـ كلرـ فسفر ـ كلسیم ـ منیزیم ـ سدیم ـ آهن و پتاسیم می باشد .