ارزشیابی آزمون تعیین سطح مهارتهای شنوایی كودكان 3 و 4 ساله دچار آسیب شنوایی زبان شهر تهران

بدین‌گونه كه باید آنچه را كه به كودك گفته شده (محرك) و از وی انتظار می‌رود را با نوع پاسخی كه می‌دهد، مقایسه نمود (اربر[1]، 1982). مربیان كودكان ناشنوا، مایلند هر یك از شاگردان خود را با روش و وسیله یكسان ارزیابی نموده و با توجه به نتیجه ارزیابی توانایی‌های شنوایی شاگردان، آن‌ها را برای قرارگیری در برنامه‌های آموزشی تربیت شنوایی، طبقه‌بندی نمایند.

نربون وشو در سال 1989 چند دلیل برای اهمیت انجام ارزیابی‌های توانایی بازشناسی شنیداری ذكر نمودند:

الف) ضمانت اجرایی برای آغاز تربیت شنوایی است.

ب) پس از یك دوره درمان، صرف‌نظر از نوع روشی كه در درك گفتار فراهم شده باشد، با اندازه گیریهای مجدد، مقدار پیشرفت درك گفتار در مقایسه با نتایج آزمون قبلی تعیین می گردد.

ج ) ناتواناییهای خاصی كه منجر به مشكل درك گفتار شده، شناسایی می گردد تا متعاقباً در برنامه ترتیب شنوایی لحاظ شوند.

از دیگر دلایل ارزیابی مهارتهای شنیداری می توان به موارد زیر اشاره كرد:

 1- استفاده از این آزمون‌ها به عنوان راهنمایی برای طراحی برنامه درمانی.

2- اطلاعاتی در زمینه انتخاب یا تغییر روش‌های آموزشی مختلف فراهم می‌نماید.

3- تمرینات مناسب گفتاری و شنیداری توسط درمانگران انتخاب می‌شود.

باید اذعان داشت كه آزمون‌های شنوایی و گفتاری استاندارد شده موجود قادر به تخمین دقیق سطح مهارت‌های شنوایی كودكان دچار آسیب شنوایی نیستند. زیرا اولاً برای كودكان شنوا استاندارد شده‌اند و از آنجا كه مشكل درك گفتار، بیشتر در آسیب شنوایی است. بنابراین میزان درك گفتار دو كودك شنوا و ناشنوای هم‌سن بسیار از هم فاصله دارد. ثانیاً در آن دسته از آزمون‌هایی كه پاسخ كودك شفاهی است، به دلیل وجود مشكلات گفتاری، برای كودكان دچار آسیب شنوایی قابلیت اجرا ندارد. بنابراین برای تعیین سطح مهارت‌های شنوایی كودكان دچار آسیب شنوایی به آزمونی معتبر و پایا نیاز داریم.