اهمیت و ضرورت تحقیق

توسعه گردشگری استان بوشهر می‌تواند عاملی برای رشد و توسعه استان ذكر شود كه به اشتغال‌زایی و توسعه اقتصادی آن می‌توان اشاره كرد. وجود سواحل زیبا و هوای مطبوع این خطه از سرزمین مادر فصول سرد می‌تواند برای هر گردشگری، چه داخلی و چه خارجی جذاب باشد. اما استان بوشهر با داشتن این امتیاز كمتر از این توان بالقوه سود برده است. پس قطعاً‌ موانعی وجود دارد كه یكی از این موانع وضعیت نامناسب سیستم حمل و نقل زمینی استان و شبكه راههای آن می‌باشد.

هدف تحقیق

هدف اصلی تحقیق پاسخگویی به این سوال است كه آیا وضعیت موجود سیستم حمل و نقل زمینی یكی از موانع توسعه و رونق گردشگری به شمار می‌آید؟

فرضیه‌های تحقیق

• فرضیه اصلی: وضعیت نامناسب سیستم حمل و نقل زمینی یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.
• فرضیه فرعی (1): وصل نبودن استان بوشهر به شبكه راه‌آهن یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.
• فرضیه فرعی (2): وضعیت نامناسب شبكه‌راه‌های برون شهری استان یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.
• فرضیه فرعی (3): وضعیت نامناسب تأسیسات و خدمات جانبی راه‌های برون شهری استان یكی از موانع توسعه گردشگری استان است.

روش تحقیق

روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی و از نوع پیمایشی است.

روش جمع آوری اطلاعات

روش جمع‌آوری اطلاعات از طریق پرسش‌نامه، مصاحبه و منابع كتابخانه‌ای می‌باشد.

قلمرو تحقیق

قلمرو مكانی این تحقیق محدوده جغرافیایی استان بوشهر است و مسافران و كارشناسان سازمان میراث فرهنگی، قلمرو زمانی فروردین 85 می‌باشد.

جامعه و نمونه آماری

• مسافران
• كارشناسان

نتایج مورد انتظار تحقیق

توسعه حمل و نقل زمینی می‌تواند نقش مهمی را در توسعه گردشگری ایفا كند و برای دسترسی به هر مكان و جاذبه ای سیستم حمل و نقل به عنوان یك زیر ساخت مطرح و مهم است.

فصل دوم

ادبیات تحقیق

قسمت اول

گردشگری

مقدمه

یكی از زمینه‌های حركت از اقتصاد متكی به نفت، به اقتصاد غیر نفتی، تغییر ساختار اقتصادی كشور است و برای چنین تغییری نگرشی یكپارچه در ابعاد یكپارچه در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، حقوقی و مدیریتی ضروری به نظر می‌رسد. یكی از عرصه‌های تنوع، تنوع بخشی اقتصادی كشور با توجه به تنوع محیطی و مزیت‌های نسبی موجود، گردشگری است.

گردشگری امروزه در اغلب كشورها به ویژه كشورهای جهان سوم كلید اقتصاد بشمار می‌رود، تا جایی كه در این كشورها گردشگری بیش از سایر برنامه‌های توسعه در اولویت قرار گرفته است. تنوع بخشی به اقتصاد، بالا بردن شاخص‌های توسعه انسانی، مشكلات ناشی از صنعتی شدن و آلودگی بیش از حد استاندارد شهرها و بویژه شهرهای بزرگ، افزایش بهره‌ وری نیروی انسانی، اشتغال‌زایی، تكامل فرهنگ‌ها، حفظ محیط زیست و در مجموع توسعه پایدار از دغدغه‌هایی است كه جهان سوم با آن روبرو است و هر یك از كشورها در هر سطحی از توسعه تلاش می‌كنند تا پاسخی مناسب به دغدغه‌های مذكور بدهند.

در بین كشورهایی كه به تنوع بخشی اقتصاد روی آورده‌اند و می‌خواهند خود را از اقتصاد تك پایه‌ای برهانند، در جستجوی شناخت مزیت‌ها یا خلق آنها هستند. یكی از این مزیت‌ها، گردشگری است كه اغلب كشورها به ویژه كشورهایی كه به لحاظ موقعیت مكانی از این مزیت برخوردارند. در برنامه‌های ملی خود آنرا گنجانده‌اند با از این طریق بتوانند فرایند توسعه ملی خود را تكامل بخشند.

مسافرت و صنعت گردشگری به عنوان بزرگترین و مهمترین صنعت در دنیای امروز به حساب می‌آید. بسیاری از كشورهای این صنعت پویا را به عنوان منبع درآمد، اشتغال، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی خود می‌دانند. بویژه كشورهای در حال توسعه، به توسعه گردشگری اهمیت بیشتری می‌دهند. (وای؛ 1377؛ ص 27)

توسعه گردشگری در هر پایه و برنامه‌ای كه در مورد توسعه باشد، عامل كلیدی بشمار می‌رود توسعه كشاورزی، صنعت و گردشگری از راه‌های مختلف ایجاد كسب و كار هستند و احتمالاً، توسعه گردشگری ساده‌ترین روش برای كسب وكار و در آمد در مقایسه با دو روش دیگر است. در كشور ما صنعت گردشگری از پتانسیل بالایی برخوردار است و اگر توجه خاصی به آن شود می‌تواند درآمد زیادی را عاید كشور كند.