آنیتا گونزالز و حكایت‌های ناگفته از سال‌های آخر زندگی Jelly Rpll Morton

اكثر طرفداران جاز با داستان پیروزی Morton در این سبك آشنایند.

او شهرت و ثروت خود را از رهبری در گروه مشهور Red Hot peppers كه در واقع مهیج‌ترین گروه موسیقی در تاریخ موسیقی new orleans بوده مدیون است. Morton هیچ‌گاه شخص شكسته نفسی نبود، او با 1000 دلار در كیف پوش و در هر جیبش مقداری الماس مغرورانه و مدعی این بود كه سبك جاز ساخته اوست كه این ادعا عادلانه صحیح است. كارت ویزیت او همواره معرفی‌گر او به این گونه بود:

كه مبدع سبك‌های جاز و استومپ- Jelly Roll Morton هنرمند شماره‌ی یك در ضبط‌های ویكتور، نویسنده‌ی عالیترین ملودی‌های دنیا.

در طی سال 1920 Morton توانست به موفقیت‌های بی‌وقفه‌ای دست پیدا كند اما این موفقیت‌ها در زمان‌هایی همانطور كه با سرعت حاصل می‌شدند با سرعت نیز به شكست منجر می‌شدند در سال 1930 دوران جاز تقریباً به دوران نهایی و انتهایی خود نزدیك می‌شد. ویكتور دیگر قرارداد ضبط Morton را تمدید نكرد و برای اجراهای گروه Red hot peppersهم‌دیگر بلیط‌های آن چنانی رزرو و نمی‌شد در آن زمان بود كه این دوران به طور كامل پایان یافت و مكتب جاز كاملاً بسته شد. جاز نوازان بسیاری برای بر سر مقدار دلارهای موجود كه مصادف با سقوط جدی اقتصادی آمریكا (Depresion) بود رقابت و مبارزه‌ی شدیدی با یكدیگر می‌نمودند. این وضعیت به جایی رسید كه Morton با آخرین الماس نیم قراتی خود كه در یكی از دندان‌های جلویی‌اش كار گذاشته بود تنها ماند.

در آن سال او مجبور شد تا تحقیر پیانو نوازی در یكی از شركت‌های ضبط نامطرح و محقر به نام wingy manone را تحمل كند. از كارهای این دوران او تك‌نوازی پیانو روی قطعه شعر never had no loving كه مورد مقبول واقع نشده بود. شركتwingy در مطرح كردن نام morton، به همانگونه‌ای كه خرسندانه نام‌های آرتی شاو، بودی فری‌من و جان كیربی را مطرح می‌نمود، كوتاهی می‌كرد.

شركت كلمبیا زیركانه ضبط‌های او را تا 20 سال بعد زمانی كه این ركوردها به عنوان ادیسیون مخصوص برای كولكسیونرها در نظر گرفته شدند پذیرا نبود. حال مكتب swing craze بود كه به دوران طلایی مورتون فصل پایانی و مؤخره اضافه می‌نمود.

نام مورتون كوچك و ریز زیر نوشته‌های قطعات روی میلیون‌ها ركورد (صفحه) نوشته می‌شد. اما عموم مردم به اعتبارات آهنگساز توجهی نمی‌نمودند. مورتون هیچ‌گاه جبران حقیقی برای عمده‌فروشی آهنگ‌هایش را، بعلت بی‌توافقی بین او و انتشاراتش و محدودیت‌های ضبطی كه برای او توسط سازمان ASCAP ایجاد شده بود، كسب نكرد.

مورتون می‌دانست كه او بوده كه در ایجاد «گروه بزرگ صدا» كمك نموده ولی هیچ‌گاه به چنین اعتباری دست پیدا نكرد. ناامیدانه و تلخ‌وار حتی با كاهش شرایط سلامتی‌اش او موفق شد كه در سال 1938 به مدت اندكی دوباره به سطح بیاید و توانست برای برخی از مریدان وفادارش در مسافرخانه‌ای به نام Jungle كه كلوب شلوغی بود بر بالای یك رستوران همبرگ‌فروشی در واشنگتون نوازندگی نماید.