دختران فراری و …1

آمار این دختران رو به افزونی است. ضرورت درك و توجه به مشكلات این قشر از افراد در معرض آسیب موجب شد كه سازمان بهزیستی در سال 78 اقدام به تاسیس مراكز مداخله در بحران های اجتماعی به منظور حمایت از دختران و زنان در معرض آسیب و آسیب دیده نماید. امروزه تعداد این مراكز در كل كشور به 42 مركز رسیده است و خدمات تخصصی در جهت حل بحران های روانی - اجتماعی ارایه می دهد. با این حال افزایش بیش از حد مراجعان این مراكز؛ پذیرش های متعدد وجود اختلالات جسمانی و روانی در تعداد قابل توجهی از مراجعان. عدم همكاری فرد و خانواده همچنین نبود امكانات لازم در جهت ساماندهی این مراجعان؛ كار كرد بهینه  این مراكز را با دشواری مواجه كرده است. براساس پژوهش های انجام شده آمار این دختران در سال 78 نسبت به سال 65 حدود 20 برابر شده است و متوسط سن دختران در سال 78 به 16 سال و در سال 79 به 7/14 سال رسیده است؛ در 6 ماهه اخیر در استان خراسام حدود 900 دختر خانواده شام را تنرك كرده اند. حدود 89 درصد افراد دستگیر شده بنا به گزارش نیروی انتظامی از برگشتن به خانه و نزد خانواده خودداری می كنند. در سال 80 حدود 230 نوجوان از خانه فرار كرده اند. آمار دقیقی از تعداد افرادی كه اقدام به ترك خانواده كرده اند وجود ندارد و در مراكز سازمان بهزیستی شاید درصد بسیار كمی مورد پذیرش قرار گیرند. اكثریت این دختران در مدت زمانی كوتاه مورد آسیب قرار گرفته و به عنوان زن خیابانی و یا در مراكز بهره كشی جنسی ( خانه های فساد) زندگی می كنند. تعدادی هم توسط باندها و قاچاقچیان انسان به كشورهای حاشیه خلیج فارس- پاكستان و …  فرستاده می شوند. تعداد محدودی از این ؟؟؟ نزد خانواده بازگردانده شده و یا با مشكلات فراوان و شرایط سخت به دور از خانواده زندگی می كنند؛ ناامنی اجتماعی و افزایش بزهكاران در سطح اجتماع موجب می شود كه بسیاری از این دختران در همان روز اول بعد از ترك خانواده و محل زندگی شان مورد تجاوز جنسی قرار گیرند. سوء رفتار جسمی و جنسی - سوء مصرف و وابستگی به مواد مخدر ؛ قاچاق مواد؛ سرقت؛ معاونت در جرایم متعدد و ضریب بالای مرگ و میر به دلایل متعدد و ضریب بالای مرگ و میر به دلایل متعدد پی آمدهای حاصل از این پدیده است. بالا بودن بیماری های مقاربتی و همچنینی آلودگی به ویریوس HIV در این دختران سلامت جسمانی و روانی آنها را در مخاطره قرار دهد. تعداد قابل توجهی از این دختران كه معلول خانواده های آسیب دیده و آسیب زا هستند به دلی روابط به اصطلاح نامشروع راهی زندان و محكومیت های خاص آن می شوند. تحمل شلاق؛ توهین؛ تحقیر از حداقل فشارهای جسمانی و روانی است كه این افراد تجربه می كنند. موارد متعددی از بارداری های ناخواسته سقط جنین؛ داشتن فرزندان به اصطلاح نامشروع و … جزء دیگری از پیامدهای این پدیده دردناك است. اكثر این دختران به دلیل محكومیت و مسائل متعدد در صورت وجود خانواده از حداقل حمایت آنها محروم می شوند. عدم حمایت عاطفی - اجتماعی و ضعف حمایتهای دولت در این میان آسیب پذیری این دختران را دو چندان می كند. سرنوشت اكثر آنها مثل هم رقم می خورد. دوری از خانه و خانواده شروع آوارگی و دربه دری؛ اسارت در چنگال باندهای تبهكار؛ بروز بیماری های جسمی و روانی و… هر از گاهی دستگیری و تحمل حبس با اعمال شاقه. این وضعیت پیش آمده برای دختران و زنان در معرض آسیب؛ آسیب دیده جامعه مان است. گذشته از مسائل فوق اثرات منفی انگ دختر فراری هر گونه تعدی؛ تجاوز؛ تمسخر؛ بی توجهی؛ مزاحمت؛ خسونت و سوء رفتار نسبت به این دختران را توجهی پذیر می سازد. نیم نگاهی به مشكلات این قشر نشان دهنده بی توجهی به این لایه های پر پر شده است. آینده این فرزندان ایران در خطر است. باید هر چه سریع تر در جهت حل اساسی مشكلات ساختاری اقدام كرد. زنان خیابانی؛ همچون سایر آسیب های اجتماعی پدیده زنان خیابانی؛ تنها به دلیل مشكلاتی مشابه دختران در معرض آسیب و آسیب دیده اجتماعی بلكه به دلیل میزان مخاطرات و آسیب های جسمانی - روانی ضرورت توجه ویژه یی را می طلبد. متاسفانه آمار دقیقی از این زنان وجود ندارد. با این حال با توجه به گستردگی آسیب های اجتماعی به نظر می رسد؛ حدود 400 هزار زن خیابانی در كل كشور وجود داشته باشد كه بیش از نیمی از آنها در استان تهران زندگی می كنند. زنان خیابانی به زنانی گفته می شود كه به منظور تامین نیازهای زندگی شان از طریق عرضه خود به سیلی از متقاضیان زندگی می گذرانند. غالب این زنان محصول خانواده آسیب پذیر و آسیب دیده اجتماعی - اقتصادی متفاوت در بین این زنان وجود دارد. غالب آنها به دلیل فقر؛ بی پناهی؛ نبود حمایت خانوادگی؛ طلاق؛ بیكاری؛ سرپرست خانوار بودن و ناتوانی در تامین هزینه مسكن و نیازهای ضروری زندگی و دلایل متعدد دیگر مورد بهره كشی جنسی قرار می گیرند. در میان این زنان؛ افرادی به ناچار و تعدادی به دلیل شرایط خاص پذیریای وضعیت فوق هستند. تعدادی از زنان خیابانی به دلیل اختلال روانی دچار بی مبالاتی جنسی هستند. با توجه به تقاضای بالا برای پذیرش این زنان در سطح جامعه فعالیت و شیوه زندگی آنها پس از مدتی بنا به ملاحظات متعدد و تجربیات كافی پیچیده تر می شود. ارتباط آنها یا در سطح حضور ثانوی در زندگی یك مرد یا به صورت یك ارتباط بی هویت و عاری از صمیمیت عاطفی در روابط با مردان متعدد در طول روز خود را نشان می دهد. از آجایی كه سب زندگی این زنان بر خلاف هنجارها و ارزشهای موجود درجامعه است و حضور آنها در قالب خاصی جلوه قانونی ندارد. وضعیت آنها با درجاتی از نگرش های منفی در سطح اجتماعی و به لحاظ نوع شیوه زندگی شان كه از نظر قانونی جرم تلقی می شود. دایماً زندگی شان با مخطرات متعدد همراه است.