نگاهی به علم از دیدگاه قرآن و احادیث

چكیده

این مجموعه كه پیش رویتان قرار دارد،‌ كاری است تحقیقاتی در مورد علم، این مقاله تحقیقاتی علم را از منظر قرآن و احادیث و روایات مورد بررسی قرار داده است. همه ما می دانیم كه علم و دانش از اهمیت و جایگاه ویژه ای در دین و آئین ما برخوردار می‎باشد آیات فراوان و احادیث و روایات زیادی در این مورد نقل شده است؛ از طرف دیگر علم و دانش استوارترین وسیله ای است كه امور اجتماعی و وضعیت زندگی ما را به خوبی اداره می‌كند و بر آدمی لازم است كه تا آن جا كه توانایی دارد در این راه قدم بگذارد و از این نعمت الهی كه به ما ارزانی شده به نحوه شایسته بهره ببرد. به همین خاطر هدف این مجموعه اینست كه تا جایی كه امكان دارد جایگاه و ارزش و اهمیت علم را از طریق آیات و روایات و همچنین احادیث برای خوانندگان آشكار سازد. این مقاله از هفت قسمت تشكیل شده است و در هر قسمت آیات و احادیث مربوط به آن نقل شده است. به عنوان مثال قسمت اول در مورد علم در قرآن است. در  این قسمت آیاتی از قرآن كریم كه مربوط به علم می‎شود جمع آوری شده است و در این بخش نوشته شده است و یا مثلاً در قسمت جایگاه علم، احادیث و روایات مربوط به این بخش از منابع مختلفی جمع آوری شده است و در این قسمت نوشته شده است. در واقع هدف كلی این مجموعه این بوده است كه علم كه اینهمه در موردش تأكید شده است را از جنبه های مختلف به خوانندگان عزیز بشناسد. این چند جمله چكیده ای بود در مورد معرفی این مجموعه مقاله كه انشاء ا… مطالعه خواهید كرد.

مقدمه

علم چیست؟ اگر به ظاهر كلمه نگاه كنیم از سه حرف ساده تشكیل شده است. اما همین كلمه ساده در خودش معنای وسیع و گسترده ای دارد. علم در فرهنگ دهخدا به معنای دانستن، تعیین كردن، دریافتن، ادراك، استوار كردن، انفاق، معرفت دقیق و با دلیل بر كفیات مهینه و یا حضور معلوم نزد عالم، دانست و یقین، معرفت و هر چیز دانسته، دانش و آگاهی و معرفت و شناسائی، هنر، فضل، به كار رفته است. در فرهنگ دهخدا در بعد از معنای علم سخنانی از شاعران و بزرگان ادبی در این مورد بیان شده كه به اختصار چند مورد از آنها را ذكر می كنیم. مثلاً ابوالفضل بیهقی گفته: ما را از علم خویش بهره دادی و هیچ چیز دریغ نداشتی تا دانا شدیم. یا در كتاب كلیله و دمنه آمده است، طلب علم و ساختن توشه آخرت از مهماتست خواجه عبدا… انصاری می‌گوید: علم بر سرتاج است و مال بر گردن غل ...

در فرهنگ دهخدا علم آموختن به معنای تعلیم دادن دانش، یاد دادن علم به دیگران آمده است. در ادامة این مطلب سنائی شاعر بزرگ گفته است و چو علم آموختی از حرص آنكه ترس،‌ كاندر شب- چو دزدی با چراغ آید،‌ گزیده تر برد كالا.

در فرهنگ دهخدا علم دارای تقسیمات زیادی است كه به چند نمونه از آنها به صورت فهرست وار اشاره می‌كنم. علم احجار، علم اخلاق، علم ادب،‌ علم ادیان، علم استخراج (بیان احكام به واسطه قواعد نجومی یا رملی)، علم انشاء (مطالب را نیكو و فصیح نوشتند)، علم اندازه (هندسه)، علم با كار (علمی كه عمل شود)، علم بدیع، علم بلاغت هر چند مورد دیگر، … اگر بخواهیم همة آنها را ذكر كنیم در اینجا نمی گنجد.

علم در فرهنگ معین هم علاوه بر معناهایی كه در فرهنگ دهخدا آمده است به معنای ادراك مطابق یا حصول صور اشیا نزد عقل چه آنكه نفس معلوم باشد كه علم حضوری است و یا به واسطة معلوم باشد كه علم حصولی است. علم نوریست مقتبس از مشكات نبوت در دل بنده مؤمن كه بدان راه یابد بخدای یا به كار خدای یا به حكم خدای.

علم در فرهنگ معین هم تقسیمات به خصوصی دارد كه به چند نمونه از آنها در ذیل اشاره شده است.

- آخرت (علمی كه به فساد بودن فاسد نشود و آن علم تأمین سعادت آخرویست)، - اجمالی (علم به اشیا در مقام اجمال)، سیر اخلاق (علم اخلاق)، - ادنی (علم طبیعی)، - اعلی (علم الهی)، - اقوال (علم به قواعد سخن گفتن، - برهان (علم منطق) و …

اما خود علم در زبان فارسی و عربی بود و معنای متفاوت به كار برده می‎شود و غفلت از این دو نوع كاربرد اغلب به مطالعاتی عظیم انجامیده است، 1- معنای اصلی و نخستین علم، دانستن در برابر ندانستن است به همه دانستینها صرف نظر از نوع آنها علم می گویند و عالم كسی را می گویند كه جاهل نیست. مطابق این معنا اخلاق، ریاضیات، فقه، دستور زبان، مذهب، زیست شناسی و نجوم همه علم اند و هر كس یك یا چند رشته از آنها را بداند عالم دانسته می‎شود.