وظیفه مادر و تربیت فرزند در سال های آغاز زندگی

مقدمه

خوشحالی یا بد حالی، بهروزی یا سیه روزی هر یك از انسان‌ها در گرو «تربیت» است و این مهم به عواملی همچون ساختار فرهنگی خانواده (پدر، مادر، برادر، خواهر، دایی، عمه، خاله، عمو و دیگر بستگان نزدیك سببی و نسبی)، محیط آموزشی، محیط زندگی، محیط كار، حاكمیت سیاسی كشور و كم و كیف تعلیمات بستگی دارد. این عوامل با یكدیگر ارتباط طولی و تكمیلی دارند و در عین حال می‌توانند همدیگر را خنثی  یا تخریب كنند به هر جهت همه این عوامل به نوعی در قبال انسان و تعلیم و تربیت او مسئولند و در این بین، مسئولیت پدر و مادر نسبت به فرزندش، پیشتر و مهمتر از دیگران است. و البته نقش مادران جایگاه مخصوص به خود را دارد چرا كه اخلاق اعضای جامعه، به اخلاق مادران وابسته است. در اثر فعالیت اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی مادر، تمدنی انسانی و معنوی یا تصنعی و ماشینی پدید می آید. خشونت‌ها، سبك سری‌ها، لجاجت‌ها  حدود زیادی بستگی به طرز فكر مادر دارد. جامعه بی‌تفاوت یا حساس، تمدنی ویرانگر یا آباد كننده بستگی به افراد دارد كه در دامان مادران رنگ و خوی گرفته‌اند. صلح‌ها و جنگ‌ها غالبا از درون خانواده به ویژه مادران پایه‌گذاری می‌شود.

وظایف مادر در دوران جنینی (تغذیه)

اگر چه پدر و مادر در ساختمان اصلی كودك، سهیم می‌باشند، زیرا تخمك زن و اسپرم مرد باید فرزند را بسازند ولی مادر، از نظر اینكه متجاوز از نه ماه باید جنین را در رحم خود نگاه دارد، به شرایط زندگی جنین مستقیما موثر است. پس سهم و مسئولیت او در ساختمان فرزند سالم بیش از پدر خواهد بود: پدر پس از انجام عمل زناشویی هیچ دخالتی در طرز رشد و نمو جنین ندارد. این مادر است كه باید شرایط خاصی را در این مدت اجرا نماید و در طور زندگانی كند در جنین اثری خواهد داشت نظر به اینكه جنین غذای خود را از طریق مادر دریافت می‌كند باید مادر، شرایط غذایی خود را هماهنگ با احتیاجات رشد جنین نماید.

غذای مادر و تاثیر آن در جنین

تردیدی نیست كه جنین غذای خود را از بدن مادر می‌گیرد و چنانكه در روایات، به این مطلب تصریح شده است.

خداوند در قرآن می‌فرماید:

1- «ما انسان را در رنج آفریدیم یعنی آن چنانكه در شكم مادر به رنج اندر است، او را آفریدیم، غذای جنین از چیزی است كه مادر می‌خورد و می‌آشامد»[1]

2- «وقتی جنین در شكم مادر قرار گرفت صورت او مواجه با پشت مادر است. دست‌های او روی پیشانی، و چانه او روی زانون است به هیبت شخص محزون و اندوهناك پس او مانند اسیری است كه به وسیله رشته‌ای از ناف خود به ناف مادرش مربوط است، و به وسیله آن تا روزی كه برای تولد او معین گشته است از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌های مادر استفاده می‌كند».[2]

بنابراین به اهمیت خوراك مادر پی می‌بریم: غذایی كه مادر می‌خورد به وسیله خون جذب شده و از این راه مورد استفاده بافت‌های مختلف بدن مادر و جنین قرار می‌گیرد. وقتی مواد لازم جهت ساختمان بدن جنین در جریان خون مادر وجود داشت، جنین می‌تواند آنچه برای رشد خود احتیاج دارد به دست آورد . اگر خوراك مادر فاقد مواد ضروری نباشد در این صورت خون، مواد مورد احتیاج بدن را از بافت‌های مادر گرفته، در دسترس او می‌گذارد.