اوپك

این مطالعه ضربه سنگینی بر افكار عمومی ونزوئلائی ها داشت و منجر به آن شد كه دولت اصل ایجاد هم آهنگی سیاست نفتی اش را با سیاست دولت های خاورمیانه ای تولید كننده نفت ارزان مورد بررسی قرار دهد، تا از بهره برداری كمپانی های نفتی از نفت خاورمیانه بمنظور مقابله با قوانین مالیاتی ونزوئلا جلوگیری نماید.  در سپتامبر 1949 دولت ونزوئلا یك هیئت نمایندگی سه نفری را برای یك دیدار رسمی از عربستان سعودی، ایران، مصر، عراق ، كویت و سوریه اعزام داشت، تا امتیازات ایجاد سیاست های نفتی هم آهنگ را باین كشورها گوشزد نموده وآنها را از سودی كه می‎توانند با اتخاذ اصل شركت در سود بدست آورند كاملاً آگاه سازد.

این اولین فرصتی بود كه در آن یكنواخت كردن كوششها در میان كشورهای صادركننده نفت با دید هم آهنگ كردن موقعیت هایشان و حل مسائل مشتركشان مورد بحث و گفتگو قرار گرفت.

اولین دبیر كل اوپك، فوآد روحانی، در بیان اقدام ونزوئلا می گوید كه ونزوئلا تصمیم گرفت تا به كشورهای صادركننده نفت درخاور میانه نزدیك شود تا در منطقه ای كه بسرعت براهمیتش افزوده می شد بجای رقبا، متحدینی بدست آورد.

در 1953 واقعه مهم دیگری به سوی تركیب و هم آهنگی سیاست های نفتی بوقوع پیوست. در 29 ژوئن آن سال بین عراق و عربستان سعودی موافقت نامه ای به امضاء رسید كه بر طبق آن طرفین اطلاعات نفتی خود را مبادله نموده و جلسات مشورتی مكرر و منظمی را درباره سیاست های نفتی بر پا می داشتند.

پس از آن یك دوره ركود  و بدون فعالیت پیش آمد تا آنكه در 1957 مجمع اقتصادی اتحاد عرب قطعنامه ای را تصویب كرد كه بموجب آن دعوت به یك كنگره نفتی شده بود تا در فوریه 1958 در قاهره تشكیل شود. اولین كنگره نفت عربی در پایتخت مصردر آوریل 1959، بجای تاریخی كه كارشناسان عرب تعیین كرده بودند تشكیل شد. در این كنگره یك هیئت نمایندگی 19 نفری ونزوئلائی و یك هیئت نمایندگی چهار نفری ایرنای حضور بهم رسانیدند. تصمیمات مهمی دراین اولین كنگره اتخاذ گردید كه تصمیم مشترك و جبهه واحد هیئت های نمایندگی كشورهای تولیدكننده نفت در مورد تقاضاهایشان، از جمله اصلاح اصل شركت در سود 50-50 به نفع كشورهای میزبان را منعكس می كرد. قطعنامه نظر هیئت های نمایندگی را دائر بر آنكه هیچ تغییری در زیربنای قیمت ها نباید بدون مشورت با كشورهای تولیدكننده بعمل آید، منعكس كرد. هم چنین بر طبق قطعنامه خواسته شده دولت های شركت كننده در كنگره ایجاد یك مجمع مشورتی عمومی را مورد مطالعه قرار دهند تا كار تبادل نظر آنها را در مورد مسائل عمومی شان و  از آن جمله حفظ و حراست منابع نفتی، تولید، صدور و دیگر موضوعات تسهیل كند.

آنچه در خارج از كنگره اتاق افتاد بمراتب از وقایع داخل كنگره مهم تر بود. در فواصل بین جلسات ملاقات ها و مباحثات فراوانی بین آقایان رهبران نفتی بزرگ ترین كشورهای صادر كننده نفت تشكیل می شد و این ملاقات ها منتج به ایجاد «یك تعهد اخلاقی» بین سران هیئت های نمایندگی و از جمله ونزوئلا و ایران گردید. نتایچ مطالعات و اصول مذاكرات قاهره كه در این تعهد اخلاقی گنجانده شدند، زیربنای تاسیس اوپك را بوجود آوردند. قدم مهم دیگر در راه بوجود آمدن اوپك، تهیه پیش نویس موافقت نامه عرب مصوب مارس 1960 یعنی شش ماه قبل از تشكیل سازمان، بوسیله یك كمیته فرعی انجمن اقتصادی اتحادیه عرب بود. ماده سوم انی موافقت نامه باین می دارد كه كشورهای تولید كننده نفت عربی سیاست های نفتی شان را در میان  خود هم آهنگ سازند و اینكه هیچ عاملی نمی تواند با توجه به نفع مشتركشان و اوضاع بازار جهانی آنها را از هم آهنگ بودن و یگانگی با دیگر كشورهای تولید كننده نفت نظیر ایران و ونزوئلا باز دارد.