قران OLOM

پیشگفتار

قرآن در تمامی ابعاد فردی، اجتماعی، مادی، معنوی، دنیوی و اخروی هدایت انسان را تأمین كرده است.

استاد مطهری می‎فرمایند:

«قرآن مثل بعضی كتابهای مذهبی نیست كه یك سلسله مسائل رمزآسا در مورد خدا و خلقت و تكوین مطرح كرده باشد و حداكثر یك سلسله اندرزهای اخلاقی هم ضمیمه كرده باشد. قرآن اصول معتقدات و انكار و اندیشه هایی را كه برای یك انسان به عنوان یك موجود با ایمان و صاحب عقیده لازم و ضروری است و همچنین اصول تربیت و اخلاق و نظامات اجتماعی و خانوادگی را بیان كرده است.»[3]

پس از آنجا كه شناخت قرآن یكی از ضروری ترین و مهم ترین نیازهای هدایتی بشر است. شناخت آن به سادگی میسر نیست. برای یافتن آن نیز باید به خود قرآن مراجعه كرد و قرآن را در قرآن یافت.

نویسندة معروف اسلام «سید قطب» در مقدمه كتاب خود «تصویر فنی قرآن مجید» بحث جالبی تحت عنوان «من قرآن را پیدا كردم» دارد كه خلاصه اش این است.

«این كتاب داستانی دارد، تا كتاب به چاپ نرسیده بود آن را در نزد خود نگاه داشتم ولی امروز كه كتاب برای چاپ فرستاده می شود، ناچارم آن را فاش كنم:

در كودكی كه برای نخستین بار قرآن را می خواندم، با اینكه فكر من قادر به درك معانی بلند آن نبود، چیزهایی از آن احساس می كردم. هنگامی كه بعضی از آیات را می خواندم، عكس ها و تصویرهای جالبی در ذهن من نقش می بست. من از این تصویرهای ساده و قدرت خلاقة قرآن، فوق العاده لذت می بردم. و با آن، مدت ها سرخوش بودم، آن ایام با خاطرات شیرینش گذشت.

هنگامی كه قدم در محبط مدرسه گذاشتم وتفسیر قرآن را در كتب تفسیر خواندم و اقوالات این و آن و احتمالات گوناگون را مطالعه كردم. دیدم دیگر اثری از آن «تصویرهای روح پرور» و آن جمال دل انگیزی كه در كودكی می دیدم، در اعماق فكر من پیدا نیست. متحیر شدم، مگر این همان قرآنی نیست كه من در كودكی می خواندم و آنقدر از معانی آن لذت می بردم ! چرا امروز اینقدر مشكل و پیچیده و خالی از آن روح و زیبایی و لذت شده است؟! مگر این قرآن دیگر است؟ آن تصویرهای زنده و روح پرور كجاست؟ ناچار گفته های این و آن و آن همه احتمالات مختلف و احیاناً نامفهوم را رها كرده به مطالعه عمیق خود قرآن پرداختم و قرآن را در خود قرآن جستجو كردم، نه در گفته های این و آن.