اتیلن اكساید و موارد استفاده آن
اتیلن اكساید (Ethylen Oxide) برای اولین بار در سال 1859 توسط میثمی دان فرانسوی چارلز آدولف ورتز (Charles Adolphe Wurtz) بدست آمد این دانشمند اتیلن اكساید را از تركیب 2 كلرواتانول با یك پایه به دست آورد در طول جنگ جهانی اول این ماده از لحاظ صنعتی اهمیت پیدا كرد و از آن برای تولید دو محصول اتیلن گلایكول (خنك كننده رادیاتور) و همچنین ساخت بمب شیمیا |
دسته بندی | شیمی |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 9 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 15 |
موارد استفاده:
گاز اتیلن اكساید، توانایی از بین بردن باكتری ها، قارچ ها و كپك ها را داراست و بنابراین برای استریل كردن موادی كه نمی توان آنها را با استفاده از حرارت استریلیزه نمود، كاربرد فراوانی دارد. (موادی كه در اثر حرارت تخریف میشوند) استریلیزه كردن با اتیلن اكساید برای حفاظت ادویه جات در سال 1938 توسط شیمیدان آمریكایی به كار گرفته شد و هنوز هم استفاده میشود. علاوه بر این، اتیلن اكساید برای استریلیزه كردن تجهیزات پزشكی مانند باند و لوازم جراحی و بخیه استفاده میشود.
بیشترین مصرف اتیلن اكساید به عنوان مادة واسطه در تولید دیگر محصولات شیمیایی است. عمده مصرف آن در تولید اتیلن گلایكول است. اتیلن گلایكول برای تولید پلی استرها (مانند پلی اتیلن ترفتالات) برای ساخت فیبرها، بطری ها و فیلمهای مخصوص و همچنین تولید ضدیخ برای رادیاتور اتومبیل ها به كار می رود. اتیلن اكساید هم علاوه بر مصارف ذكر شده، به عنوان یك ماده واسطه در تولید گسترة وسیعی از مواد شیمیایی مانند اتانول آمین ها، گلایكول اترها برای پوشش سطوح و اتوكسی لات ها برای فرمولاسیون سورفكتانت ها.
اتانول آمین ها را میتوان از واكنش اتیلن اكساید با آمونیاك به دست آورد. از اتیلن اكساید در تولید شوینده ها نیز استفاده میشود.
نكات بهداشتی:
استنشاق اتیلن اكساید سمی است. نشانه های این مسمومیت سردرد و سرگیجه بوده و پیشرفت بیماری با تشدید نشانه های آن و همچنین تشنج همراه است. در ضمن شوك ناگهانی و حالت اغما (كما) نیز به دنبال دارد. تماس اتیلن اكساید با پوست، خارش ایجاد كرده و بخار آن تنفس را مشكل میكند. استنشاق بخار آن منجر به پر شدن ریه از این سیال می گردد كه عواقب بدی را به دنبال دارد. حیوانات آزمایشگاهی كه در معرض تماس با این ماده قرار گرفتند، دچار درجات بالایی از سرطان كبد شدند، در حالیكه نشانه ای از سرطان در انسانهایی كه برای مدت طولانی با آن سروكار داشتند و یا مقدار ناچیزی (دوز پائین) از اتیلن اكساید به آنها تزریق شد، دیده نشد. تماس طولانی با اتیلن اكساید ممكن است احتمال بیماری آب مروارید را در انسان تقویت كند. اتیلن اكساید تاثیرات وراثتی بی شماری روی حیوانات دارد و با جهش ژنتیكی نرخ بالایی از سقط جنین را به همراه دارد.