بسته‌بندی

با گذر زمان، شهرها پایه‌گذاری شدند. تجارت بین قاره های اروپا و آسیا رونق گرفت و هر از چندی سپاهیان فاتح برای دست‌یابی و ثروت منطقه ای دیگر صف‌آرایی می‌كردند. در حالی كه جهان شاهد تغییرات اجتماعی بسیار زیادی بود، تغییرات مربوط به بسته بندی بیشتر به تغییر در كیفیت و كمیت روش های بسته‌بندی موجود محدود می‌شد.

یك واقعه مهم در بسته بندی، كه به رومی ها و حدود 50 قبل از میلاد نسبت داده می‌شود، اختراع لوله دمش شیشه‌ای بود. لوله دمش یك میله فلزی توخالی بود كه در یك سر آن توده ای از شیشه قرار داده می شد. با دمیدن از انتهای دیگر لوله، فرد دمنده می توانست توده مذاب را به شكل یك ظرف توخالی در اندازه ها و شكل‌های متنوع باد كند. این ظرف را بدون دخالت دست و با تكرار پیاپی دمش و شكل‌دهی می‌شد ساخت و یا می‌شد حباب شیشه را به درون یك قالب فنجان كه نقش های تزئینی قبلاً در آن ایجاد شده دمید.

اختراع لوله دمش، شیشه را از معابد و خانه اشراف خارج كرده و به آن استفاده عام داد. جام‌های شیشه ای رومی كه با ارابه ها و جنگ گلادیاتورها تزئین شده و واضح است كه به عنوان یادگاری و نشان رخدادهایی فروخته شده‌اند، به اندازه كافی فراوان هستند.

روشن نیست كه چه كسی اولین بشكه چوبی را ساخت، ولی احتمالاً آن نیز در همین دوره ساخته شده و احتمالاً در منطقه آلپ اروپا، گویا مقدر شده بود كه بشكه برای قرن ها، یكی از متداولترین اشكال بسته‌بندی باقی بماند.