آسیبهای ورزشی (تربیت بدنی)

نیروهای فشاری تا 5 برابر وزن بدن در طول راه رفتن و تا 13 برابر وزن حین دویدن محاسبه شده اند (Burdett , 1982).

مفصل با لیگامانهای متنوعی تقویت می شود، لیگامانهای طرفی از دیدگاه آسیبها مهم ترین به شمار می روند. هر دو لیگامان طرفی داخلی و خارجی از قوزكها شروع شده و باندهایی دارند كه به استخوانهای پاشنه و تالوس می چسبند.

لیگامان داخلی (دلتوئید) شكل سه ضلعی دارد. بخش عمیقی آن ممكن است به دو باند tibio- talar قدامی و خلفی تقسیم شود. بخش سطحی تر به دو قسمت tibiocalcaneal , tibionavicular تقسیم می‎شود كه به لیگامان spring چسبندگی دارند. لیگامان خارجی از سه قسمت مجزا تشكیل شده است و از همتای داخلی خود كمی ضعیف تر است. لیگامان talofibular قدامی (ATF) باند پهنی به ضخامت mm5-2 و طول mm 12-10 است كه از نوك قدامی قوزك خارجی تا گردن استخوان تالوس كشیده شده است و ممكن است به عنوان اولین ثبات دهنده مفصل مچ پا مطرح شود . (Palastanga- field- Soams , 1989).

لیگامان talofibular خلفی (PTF) از حفره ای زیر قوزك خارجی تا سطح خلفی استخوان تالوس، غالباً به شكل عرضی كشیده شده است. در میان دو لیگامان ATF , PTF لیگامان calaneo fibular قرار دارد، از قدام قوزك خارجی شروع شده و به سمت پایین و عقب جهت چسبیدن به سطح خارجی پاشنه كشیده شده است. نقش لیگامانهای طرفی در حفظ ثبات ساق و تالوس در جدول 1-13 خلاصه شده است.