هنرهای گرافیك و چاپ

مینوسی پسین

در دورة مینوسی پسین كه دورة كاخهای جدید هم نامیده می‎شود، اوج شكوفایی تمدن مینوسی محسوب می‎شود و كاخهای عظیم و باشكوهی در طی سالهای 1600 تا 1500 پیش از میلاد بنا شدند. این كاخها دارای دهلیزها، راهروها و پلكانهای متعددی هستند كه جلوة پرشكوهی به كاخ می‎دهد. همچنین تمهیداتی نیز برای ساخت شبكه ای از لوله های سفالی برای آبروها و فاضلاب آن به كار رفته كه نمونة برجستة آن را بیش از همه می‎توان در كاخ عظیم كنوسوس یافت. این كاخ متشكل از سه طبقه است كه پلكانهای داخلی آن حول یك حیاط مركزی ساخته شده اند. تزئینات و نقاشیهای دیواری در تالارهای كاخ، نمایانگر نوع زندگی، مشغولیات، تفریحات مردم كرت و صحنه هایی از طبیعت است. از جمله آثار به یاد مانده كاخ كنوسوس، نقاشی دیواری موسوم به «ساقی» است كه فقط بخش كوچكی از آن به جای مانده و جوانی را با موی مجعد و جامه ای حاشیه دوزی شده و با زیورآلات نشان می‎دهد. اما نقاشی دیواری دیگر این كاخ موسوم به «گاو بازی» از نظر نمایش سرزندگی، پویایی و تحرك بسیار خیره كننده است. این نقاشی گاوبازی را بر روی گاو پرجنب و جوشی نشان می‎دهد و دو دختر جوان نیز در دو سوی آن قرار گرفته اند. حالت حركت گاو یادآور نقاشیهای غاری دورة دیرینه سنگی است. این نقاشی تسلط و تبحر نقاشان كرتی را در بیان حس و حالت حركت به خوبی نمایش می‎دهد. این علاقة به تحرك و سرزندگی را می‎توان در آثار سفالینة آنها نیز سراغ گرفت كه از جمله ظریف ترین آثار سفالینة دنیا محسوب می‎شوند. نقوش و تصاویری روی سفالینه ها در آغاز بیشتر سبكی طبیعت گرایانه دارد و به تدریج از سالیان بعد شكلی انتزاعی به خود می‎گیرد و مملو از نقوش و نقشمایه های هندسی و ساده می‎شود. مجسمه سازی نیز در این دوره به پیكره های كوچك و ظریف خلاصه می‎شود و برخلاف هنر مصری در كرت خبری از مجسمه ها و تندیسهای عظیم و غول آسا نیست و در عوض مجسمه های ظریف و كوچكی چون «الهه ماری» به نظر می رسد به عنوان طلسم و بت به كار می رفت.