تأثیر یاددهی مهارت‌های اداره و كنترل رفتار به مادران مضطرب دارای كودكان پیش‌دبستانی مبتلا به گوش�

بدون شك سالهای اول زندگی آدمی‌مهمترین و مؤثرترین سالهای زندگی اوست . سالهایی كه در آن شخصیت شكل می‌گیرد . بسیاری از خصایص و فضایل نیكو یا صفات و رذایل ناپسند در همین زمان در وجود انسان نقش می‌بندد . در چنین سالهای حساسی مادران بعنوان اولین مربی كودك در تربیت و چگونگی رفتارهای او مهمترین نقش را دارا هستند . حل مسائل اجتماعی ، قبول پیامدهای بدرفتاری ، بیان عواطف ، واكنش‌های مناسب نسبت به شكست معمولاً قسمتی از خزانه رفتاری یك كودك مبتلا به گوشه‌گیری- بازداری نیستند . به علت نقایصی كه در رفتارهای سازشی ـ اجتماعی این كودكان وجود دارد . مكرراً مشكلاتی را در كلاس و دیگر محیط‌هایی كه آنها باید شركت كنند تجربه می‌كنند . این كودكان ممكن است در آشنا شدن با دیگران ، شروع و خاتمه مكالمات ، شركت در بازیهای مناسب سن ، معذرت خواهی كردن ، مشكل داشته باشند . امكان دارد آنها در موقعیتهای مختلف قادر نباشند احساسات قوی خود مانند قاطعیت و ابراز وجود را نشان دهند . نظریه‌های مختلفی درباره علت گوشه گیری- بازداری وجود دارد . از دیدگاه روانكاوی فرآیندهای نیمه هشیار ، غریزه‌ها ، تجربیات آسیب زای اولیه علت گوشه‌گیری- بازداری است . طبق نظریه رفتارگرایی ، گوشه گیری و كمرویی ، رفتارهای ناسازگارانه‌ای هستند كه فراگرفته شده یا به علت عدم موفقیت در فراگرفتن رفتارهای سازگارانه به وجود آمده اند. از دیدگاه زیست شناختی رفتارهای غیر عادی بوسیله مواد شیمیایی خاصی ، ناهنجاریهای مغزی ، جراحات یا بی نظمی‌كروموزومی ایجاد می‌شوند . در دیگاه جامعه شناختی ـ بوم شناسی ، رفتارهای غیر عادی بوسیله یكسری تعاملات و تبادلات با دیگر افراد به وجود می‌آید .

مادران نسبت به گوشه گیری و كمرویی كودكانشان نگران و مضطرب می‌شوند و سعی می‌كنند كه اینگونه رفتارها را اصلاح كنند . بسیاری از مادران فرزندانشان را به دلیل گوشه گیری و كمرویی و ناسازگاریهایشان سرزنش و تنبیه می‌كنند به این ترتیب آنها اغلب وضع را از آنچه كه هست بدتر می‌كنند .

مطالعات متعدد نشان می‌دهد كه تعداد زیادی از كودكان مبتلا به گوشه گیری و بازداری كودكانی هستند كه با آنها به صورت تحقیرآمیز رفتار شده است . آشفتگی دایمی‌، عصبانیت آنی و تشویش آمیز ناشی از داشتن فرزند گوشه گیر و كمرو مادران را به خشونت وادار می‌كند . برخی مادران ، رفتارهای گوشه گیرانه فرزندشان را تحمل نمی‌كنند بنابراین مسئولیت استرس و ناكامی‌ از تربیت یك كودك گوشه گیر و كمرو می‌تواند رابطه مادر و كودك را كه گاهی از پیش ناپایدار است ، ناپایدارتر كند . (وندرزندن ، ترجمه گنجی ، 1377) . اگر مادران بتوانند به علل نگرانیهای خود در مورد مشكلات كودكانشان پی ببرند ، خیلی راحت تر می‌توانند مشكلات بوجود آمده را حل نمایند . بدون آنكه موجب رنجش خود و فرزندشان شوند .