مدرسه كارگاه آزاد فیلم

كارل تئودور درایر (1889-1968) وی كه پسر نامشروع یك پیشخدمت و یك كارخانه دار سوئدی بود در كپنهاگ به دنیا آمد. و در همانجا بزرگ شد و به واسطه ی خانواده ای كه او را به فرزندی پذیرفته بودند دوران كودكی اش خالی از عشق و مصیبت بار گذشت او كه قصد داشت هر چه زودتر درآمدی برای خود دست وپا كند به عنوان ناقد تئاتر و گزارشگر هواشناسی درروزنامه ای دانماركی مشغول به كار شد. او همچنین كار فیلمنامه نویسی را آغاز كرد و اولین فیلم نامه اش در 1912 به فیلم درآمد سال بعد برای كارآموزی در نوردیسك مشغول شد در آنجا به كارهای مختلف پرداخت و حدود بیست فیلمنامه نوشت او در سال 1919 نخستین فیلم خود به نام (رئیس جمهور) را كارگردانی كردكه ملودرامی بود با ساختار روایی گریفیثی و نچسب كه بهر حال بیانگر درك بصری قوی اش بود درایر از این فیلم شگفت انگیز و چند 1پیزودی (برگهایی از كتاب شیطان ) را ساخت این فیلم تا اندازه ای تقلیدی از تعصب (گریفیث) بود و در سال 1919 تولید شد اما تا سال 1921 اكران نشد.  درایر جوان ثابت كرد كه در مسائل میزانسن و انتخاب و هدایت بازیگران فردی كمال گرا و وسواسی است. این امر باعث جدایی او از نوردیسك و فعالیت مستقلش شد وهمین استقلال باعث شد تا باقی فیلمهای صامتش را در پنج كشور مختلف بسازد درایر فیلم (بیوه پارسون) 1920 را در نروژ و برای شركت SVENSK FILMINDUSTRI ساخت این فیلم درعین حال كه از لحاظ سبك وامدار شوستروم و استیلر است گرایش آشكار درایر را به تحلیل شخصیت به قیمت از دست دادن روایت نشان می دهد این نكته در فیلم (میكائیل) كه درایر آنرا در سال 1924 در‌ آلمان ساخت نیز دیده می شود.

داستان این فیلم در باره ی مثلث عشقی و عاطفی است كه یك نقاش و مدل مرد او و زنی نجیب زاده و روس رابه هم پیوند می دهد كه مدل نقاش را اغفال می كند و در واقع منبع الهام نقاش را می دزد این فیلم اگر چه سرشار از اشارات سبمولیستی است (كه بخش اعظم آنها متعلق به رمان هرمان بانگ است كه فیلمنامه اقتباسی از آن بود.) در واقع بیانگر نخستین تلاش درایر برای تحلیل زندگی درونی شخصیتها در مناسبت با محیط شان بود.

درایر با اریش پومی، تهیه كننده میكائیل، درافتاد و به همین علت به دانمارك بازگشت و درآنجا فیلم (ارباب خانه 1925) را ساخت كه درامی است درباره ی پدری كه با رفتار خودخواهانه و سلطه طلبانه اش به دل همسر وفرزندانش هراس می افكند در این فیلم نماهای نزدیك ازچهره شخصیتها نقش مهمی دارند. درایر نوشته است : چهره انسان سرزمینی است كه هرگز در كاوش و تفحص در آن خسته نمی شویم در استودیو تجربه ای بزرگتر از دیدن حالت چهره ای تحت تأثیر قدرت شگفت انگیز الهام نیست. این ایده ی لكیو فیلم (مصائب ژاندارك – 1928) است كه در آن نمای نزدیك در فصل طولانی بازجوئی از ژاندارك درحالی كه پشت به پسزمینه ای ترسناك دارد به اوج خود می

رسد