تغذیه و بهداشت دندان3

بی دندانی (فقدان دندان)- از دست دادن قسمتی یا كامل دندانهای طبیعی

مینای دندان- ماده ای بسیار سخت غیرآلی سفید، بلورین و متراكم كه عاج دندان (دنتین) را پوشانده و محافظت می نماید.

آپاتیت فلوراید- شكلی از یون فلوئور كه در عاج و مینای دندان همراه با كلسیم و فسفر تشكیل می گردد.

التهاب فلوراید (fluorosis) - حالتی كه از مجاورت مینای دندان با مقادیر فراوان فلوراید ناشی می گردد كه با خالهای گچی سفید سطح مینا مشخص می گردد كه تا رنگهای قهوه ای پیش روی می نماید و در نهایت بصورت خال خالی تظاهر می نمایند.

لثه- قسمتی از مخاط دهان كه تاج های بیرون نزدة دندانها را می پوشاند و دور تا دور گردن آنهایی كه بیرون آمده اند را در بر می‎گیرد:

لثه ها (gums) :

شیار لثه ای- فضای V شكل كم عمق و سطحی اطراف دندان كه توسط سطح دندان در یك سمت و در سوی دیگر امتداد اپیتلیوم لثه پیوند خورده است.

رویهم قرار گرفتن دندانهای بالا و پائین در موقع بسته بودن دهان (جفت شدگی)- ارتباط دندانهای متضاد در آرواره های بالا و پایین: جفت شدگی كامل زمانی است كه دندانهای جلو و عقب فك بالا و پائین كنار هم قرار می گیرند.

بیماری دور دندانی- التهاب بافت لثه ای با پیامد تخریب ساختارهای استخوانی پایه و سرانجام از دست دادن دندان

پلاك- لایة نازك (Film) بیرنگ و چسبناك میكروارگانیسم ها، پروتئینهای بزاقی، اجزای معدنی و پلی ساكاریدهایی كه به دندانها و لثه ها می چسبند.

استرپتوكوك موتانس- یك باكتری دهانی درگیر در تشكیل پوسیدگی دندانی

خشكی دهان ناشی از فقدان ترشح طبیعی- خشكی دهان ثانویه بر ناكافی بودن یا فقدان بزاق

رژیم غذایی و تغذیه نقش مهمی در رشد دندان، استحكام بافت دهان و لثه، قدرت استخوان و پیشگیری و مهار بیماریهای حفرة دهان ایفا می نمایند. رژیم غذائی براساس موارد زیر از تغذیه تمایز یافته است: رژیم غذایی اثری موضعی بر استحكام دندان دارد كه نوع، شكل و تكرار غذاها و نوشیدنیهای مصرفی تاثیری مستقیم روی دندانها دارند. تغذیه اثری عمومی و سیستمیك دارد. تأثیر ماده غذائی وارد شده بطور عمومی بر رشد و حفظ حفره دهان اثر می گذارد. بدلیل سرعت آن در میزان برداشت، مخاط دهان بویژه به تغییرات وضعیت مادة مغذی حساس می‎باشد.

زمانیكه رژیم غذائی و تغذیه بر حفرة دهانی تأثیر می نمایند، تأثیر معكوس آن یعنی اثر حفرة دهانی بر مواد غذایی و تغذیه قوت می گیرد، وضعیت حفرة دهانی بر توانانی آن بر رژیم غذائی كافی و متعاقب آن تعادل ماده غذایی تأثیر می گذارد. بیماریهای دندانی به فراتر از پوسیدگی دندان گسترش می یابند. از دست دادن دندان یا ادنتولیسم(edentulism) در حدود 40% افراد بالای 65 سال روی می‎دهد و می‎تواند تأثیر مهمی بر ورود غذا بگذارد. بیماری اطراف دندانی شایع در بزرگسالان، لثه ها را تخریب نموده و ممكن است بر استحكام و ثبات دندان اثر نماید. پوسیدگی دندان با الگوهای متفاوتی در گروههای سنی مختلف روی می‎دهد. در حالیكه مجموع شیوع تخریب در ایالات متحده از 60 به 40% كاهش یافته است، انهدام ریشه و تاجی در جمعیت بزرگسال و سالخورده افزایش یافته است.