بررسی عوامل سازمانی مؤثر بر اخلاق كار در سازمانهای دولتی

اهمیت و ضرورت بررسی موضوع:

در دو سال اخیر بسیاری از مسئولین تأكید فراوانی بر تقویت وجدان كار در میان افراد جامعه داشته‌اند تا حدی كه یكی از پیام‌های نوروزی مقام معظم رهبری به این امر اختصاص یافت از سوی دیگر مسئولین كشور نیز به تناوب به لزوم گسترش فرهنگ كار و تولید و شناخت عوامل خروج از كم كاری و بی‌علاقگی نسبت به كار تأكید نموده‌اند. در پیام رئیس‌جمهور به اولین سمینار تكامل فرهنگ كار در سال 75 نیز به ضرورت بازنگری در فرهنگ كار در جامعه ایران در راستای برنامه توسعه اقتصادی اجتماعی كشور تأكید شده است. در قسمتی از پیام رئیس‌جمهور به این سمینار آمده است «اهتمام دستگاههای فرهنگ‌ساز جامعه در زدودن سنتهای غلط و اصلاح و گسترش احترام و ارزش كار و توجه مردم به كار و تلاش، تأثیر شایسته‌ای خواهد داشت.

در بررسیهای به عمل آمده میزان بهره‌وری در كشور بنا به نظر اكثر كارشناسان اقتصادی پایین است و لازم است فقدان فرهنگ و اخلاق كار مناسب در جامعه به عنوان یك معضل اقتصادی، اجتماعی تلقی گردد و برای شناسایی بهتر وضع موجود از نظر فرهنگ و اخلاق كار و عوامل مؤثر بر آن مطالعات و بررسی‌ها چه به صورت تحقیق و چه به صورت گفتگو در میان اندیشمندان انجام گیرد.

طرح مسأله:

به نظر می‌رسد در شرایط فعلی ایران، روحیه اخلاق كار در میان مردم ضعیف می‌باشد و افراد بویژه در محیط كار از زیر كار شانه خالی می‌نمایند و یا دچار كم‌كاری شدید هستند. از سوی دیگر بنظر می‌رسد در جامعه گرایش به مشاغل كاذب و یا مشاغلی كه بدون زحمت و یا با اندك تلاش و كار درآمدهای كلان دارند زیاد است.

درواقع نوعی گریز از كار سخت در میان مردم وجود دارد. این تلقی منفی از كار تقریباً به اندیشه بسیاری از رهبران جامعه و اندیشمندان اقتصادی، اجتماعی سایه افكنده است و به هیچ وجه با فرهنگ منفی و متعالی اسلامی و مقتضیات و آرمانهای انقلابی هماهنگی ندارد.

آنچه به صورت رسمی منتشر شده نشان می‌دهد كه در ایران كار مفید هفتگی برای صنایع 6 تا 9 ساعت است و به گفتة یكی از نمایندگان مجلس این مدت در ادارات دولتی 20 دقیقه تا 7 ساعت كار رسمی اداری است.

پرهیز از كارهای سنگین و بدنی، روی‌آوردن به مشاغل كاذب، علاقه‌مندی عمومی به كارهای خدماتی و واسطه‌گری، بی‌رغبتی نسبت به كارهای تولیدی، نشان ندادن جدیت و صداقت لازم در كار و انجام وظایف از نكات دردآور و تأسف‌باری است كه چهرة جامعه را به گونة نامطلوبی معرفی می‌كند.