تفاوتهای جنسی در پذیرفتن پیشنهادات جنسی2

در این مقاله، به كار صاحب نظرانی كه در حمایت از این مسئله بحث كرده اند اشاره می كنیم و به بررسی اطلاعات مصاحبه ای و ارتباطی كه این موضوع مورد و بحث را مورد حمایت قرار می دهند می پردازیم. در پایان، به دو آزمایش تجربی از این فرضیه رجوع می كنیم.

در این آزمایشات، كه در سال 1978 و 1982 انجام شد، حد معمول علاقه هم پیمانان مرد و زن با یكی از سه تقاضا با معشوقه احتمالی برخورد می كند: امشب بریم بیرون؟ یا

به آپارتمانم می آئی؟ یا من همبستر می شی؟ اكثر مردان مایلند بازنی كه به آنها نزدیك شده است یك رابطه نامشروع جنسی داشته باشند. زنان اینگونه نیستند. هیچ زنی موافق با یك رابطه نامشروع جنسی نمی باشد. بسیاری از دلایل احتمالی برای این تفاوت های جنسی اشاره شده مورد بحث قرار گرفته اند.

این مطالعات در سالهای 1978 و 1982 صورت گرفتند. از زمانی كه چگونگی تهدید ایدز در مبتلا كردن مردان و زنانی كه مایل به ملاقات هم، رفتن به آپارتمان، یا در شرایط غیر منتظره جنسی قرار گرفتن دنبال شد، این مسئله اهمیت یافت.

پیش زمینه كلی

با توجه به نگرشات كلیشه ای فرهنگی، مردان برای رابطه جنسی علاقمندتر هستند، این زنانند كه محدودیتها در چنین فعالیت هایی قائل می شوند (مك كورمیك[1]، 1979، هاتفیلد،[2] 1983، و پپلین،[3] 1983). صاحب نظران از گوناگونی در نسبت با این اظهار نظر موافق بوده اند. آنچه كه آنان اختلاف نظر دارند در این مورد است كه چرا چنین تفاوت هایی در جنسیت وجود دارد. محققان مصاحبه و اطلاعات ارتباطی زیادی را جمع آوری كرده اند كه حمایت فراوانی را برای این موضوع مورد بحث فراهم ساخته اند. با این وجود، هیچگونه حمایت عملی برای این فرضیه وجود ندارد. در این تحقیق، آزمایشی تجربی از این موضوع را گزارش می دهیم.

اجازه دهید با مرور تئوری و اطلاعات موجود شروع كنیم.

نظر زیست شناسان اجتماعی

از قدیم، تعیین كننده های زیست شناختی همچون زیگموند فروید[4] نشان دادند كه زیست شناسی سرنوشت می باشد و اینكه علاقه در فعالیت های جنسی اصولاً از طریق ژن ها، آناتومی، (كالبدشناسی) و هورمونها مشخص می شود. اولین زیست شناسان اجتماعی فرض كرده بودند كه مردان و زنان از لحاظ ژنتیكی به گونه ای تنظیم شده اند كه ذاتاً علاقمند به مهار/ تجربه جنسی هستند. (هاگن،[5] 1979، كندریك،[6] 1987، سیمونز،[7] 1979، یا ویلسون،[8]1975 را ملاحظه نمایید). سیمونز (1979) اظهار داشت كه احتمالاً مقایسه مردان و زنان موثرترین شیوه موجود در مرتب كردن اطلاعات گوناگون در زمینه تمایلات جنسی انسان می باشد (صفحه 4). حیوانات آن دسته از صفات را به ارث می برند كه تضمین می كنند تا همان اندازه ژنهایشان را تا حد امكان به نسل بعدی منتقل خواهند كرد. این مسئله مزیتی هم برای زن و هم برای مرد است كه به همان اندازه تا جائی كه امكان دارد بچه ای زنده را بدنیا آورند. اما مردان و زنان در یك لحاظ مهم تفاوت دارند. برای اینكه فرزندی بوجود آید، مردان نیاز دارند كه تنها مقداری ناچیز انرژی مصرف كنند، احتمالاً یك مرد می تواند پدر تقریباً تعداد زیادی از بچه ها باشد. برعكس، یك زن می تواند تنها تعدادی محدود فرزند را بدنیا آورد و بزرگ كند، این مسئله به نفع اوست (زن) كه آن بچه های كمی كه آبستن شده است را حفظ كند. سیمونز اظهار داشت“ تفاوت های بسیار زیاد جنسی در حداقل نیروگذاری والدین و در فرصت های تكثیر و محدودیت ها روشن می سازد كه چرا انسان اندیشه ورز- یك انسان با تفاوت های كم جنسی- تفاوت های كامل جنسی در روان را نشان می دهد” (صفحه 4).

در بین تفاوت هایی كه سیمونز نقل كرده است این موارد وجود دارند: 1) مردان علاقه مند به معشوقه های مختلف جنسی می باشند؛ زنان اینگونه نیستند؛ 2) برای مردها فعالیت های جنسی برابر با جوانی است. برای زنان فعالیتهای جنسی مساوی با قدرت سیاسی و اقتصادی است؛ مردان به طور جدی هر گونه دلیلی را برای رها نكردن زنان دارند (آنان از لحاظ ژنتیكی طوری برنامه ریزی شده اند كه تا جائی كه امكان دارد زنان زیادی را آبستن كنند. زنان هر دلیلی برای “ كمرو” شدن دارند. زمان می گیرد تا مشخص سازیم آیا مرد یك خطر ژنتیكی -  این احتمال دارد كه پرورشی.حفاظتی. تولیدی باشد - است. در تمام جوامع.، زنان بعنوان خدمت به مرد آمیزش می كنند. نه بر عكس آن.

اخیراً زیست شناسان اجتماعی و روانشناسان اجتماعی كشف كرده اند كه روند كمی پیچیده تر از آن است كه در ابتدا تصور می شد. كرت فروند[9] و همكارانش (1983 و 1986) اظهار داشتند كه عشقبازی بطور طبیعی شامل چهار مرحله است: a) اولین نظر و موقعیت یك معشوقه احتمالی (b رفتار متقابل قبل از لمس كردن (برای مثال، لبخند زدن به كسی، خندیدن، عشوه گری كردن، صحبت كردن، c) تاثیر متقابل لامسه ای (لمس كردن، در آغوش گرفتن) و d) سبب برخورد اندام های جنسی شدن. تعداد زیادی از نویسندگان بیشتر از آنچه كه جامعه شناسان زیست شناختی تصور می كرده اند متوجه شده اند كه زنان نقش بسیار موثری را در سه مرحله اول از ( معاشقه ) عشقبازی دارند، آنها بیشتر از كمك عمل می كنند، همچون دروازه بانها كه كار را متوقف می سازند. گالیر،[10]تراویس،[11] و آلگییر،[12] 1986؛ مور،[13]1985؛ پرپر،[14] 1985 را ملاحظه نمایید). برای مثال  مور( 1985) متوجه شد كه در بارِ زنان و مردان مجرد، آن زن است كه ارتباط را آغاز می كند.  آنها تمایل خود را به شیوه های مختلفی با اشاره می رسانند - با لبخند زدن، خندیدن، تكان دادن سرشان، یا بالا كشیدن دامنشان، گاهی خودنمائی می كنند ( در طول اتاق با حركت دادن زیاد باسن خود قدم می زنند.  شكم را فشار داده. سر را بالا كرده، پشت را قوس داده، بنابراین سینه هایشان به جلو كشیده می شود. ) سپس نزدیك می شوند - به سمت مرد و موقعیت خود كه در دو قدمی اشان است می روند. رفتار بعدی بستگی به مرد دارد. در صورتیكه مرد تمایل داشته باشد.  هر دو شروع به صحبت می كنند. با این وجود.، بالاخره مردها هستند كه باید ظاهراً روابط جنسی را آغاز كنند. به خصوص اولین باری كه رابطه جنسی رخ می دهد. پس از آن، اگرچه معمولاً مردان آغاز كنند ارتباط ه روابط جنسی می باشند زنان در سهیم بودن شروع مختارتر هستند.